Για τη Ρένα που έφυγε, για τη Ρένα που μένει...

Γράμμα του Γιώργου Παληγεώργου από το Αγρίνιο

     Ήταν ένα πρωϊνό κι ακούγοντας τον ήχο του κινητού μου αντανακλαστικά κοίταξα το νούμερο που με καλούσε. Ήταν νούμερο σταθερού απ’ την Αθήνα, απ’ την περιοχή της Πετρούπολης.

     - Παρακαλώ, απάντησα με περιέργεια.

     - Γιώργο καλημέρα, είμαι η Ρένα, η Ρένα η Κολοβού η δασκάλα.

     - Καλημέρα, είπα λίγο σαστισμένος.

     - Γιώργο να πας στη Αγιά-Μαρίνα να κάνεις ένα μνημόσυνο στη μανούλα σου, να χαρεί, μου είπε με έμφαση.

     - Καταλαβαίνω, είπα αλλά μ’ έκοψε...

Δ' Τάξη Πρακτικού. Μια ιστορία από την Κίσσαμο

Γράμμα του Ανδρέα Μαρολαχάκη από τη Χαράδρα της Ημαθίας

Με μερικούς πρακτικάριους. Δεύτερος από αριστερά

     Στη Δ΄ τάξη αποφάσισα να πάω στο πρακτικό. Έτσι, χωρίς καμιά ιδιαίτερη σκέψη. Ήταν μια εποχή που κανείς δεν «έμπαινε» στον κόπο να μας καθοδηγήσει και να μας εξηγήσει τις δυνατότητες της κάθε κατεύθυνσης. Βέβαια οφείλω να ομολογήσω πως ο καθηγητής των μαθηματικών που είχα στην προηγούμενη τάξη, μου είχε πει σε ανύποπτο χρόνο ότι η θέση μου δεν ήταν στο «κλασσικό». Πιθανόν να με επηρέασε, αλλά η απόφαση νομίζω πως ήταν αποκλειστικά δική μου. Η επιλογή έγινε χωρίς επαγγελματικά κριτήρια για το μέλλον μου ή τις δυνατότητές μου σαν μαθητή, αλλά ακολουθώντας μια απλή παρόρμηση της στιγμής.