Χορογραφία... για πέντε. Κεφάλαιο XIV

 Γράμμα του Ανδρέα Μαρολαχάκη από τη Χαράδρα Ημαθίας

Άρχισε να χάνει σημαντικά ποσά

    Συνεχίζουμε σήμερα με το 14ο Κεφάλαιο του συλλογικού μας μυθιστορήματος "Χορογραφία... για πέντε".

    Η Φρόσω ένιωθε προβληματισμένη από τη συμπεριφορά του Άλκη. Ένιωθε, πως πολλές ενέργειές του, ξέφευγαν κατά πολύ από το πρωτόκολλο που επέβαλλε η υπηρεσία σε παρόμοιες περιπτώσεις. Είχε αντιληφθεί κάποια περίεργα βλέμματα ανάμεσα στον συνάδελφό της και την Ανδρονίκη. Ήξερε πολύ καλά πως δεν είχε δει ούτε είχε αντιληφθεί κάτι χειροπιαστό, απλά ήταν όλα αποτέλεσμα ενός γυναικείου ενστίκτου, που πάντα του έδινε σημασία και το αξιολογούσε αναλόγως των περιστάσεων. Αποφάσισε να κρατήσει τις επιφυλάξεις και τους προβληματισμούς της για τον εαυτό της, προς το παρόν, και να τους αξιολογήσει αναλόγως των εξελίξεων. Αισθανόταν πολύ άσχημα με τις υποψίες που είχε για έναν συνάδελφό της, χωρίς να έχει στην ουσία τίποτα χειροπιαστό. Θυμήθηκε τα μαθήματα στη σχολή της αστυνομίας και τον καθηγητή της εγκληματολογίας που επανειλημμένως τους τόνιζε πως δεν υπάρχει κανείς που θα μπορούσε να είναι υπεράνω υποψίας.

Δουβλινέζοι του 21ου αιώνα: Ένας γέρος 90 χρονών

 Γράμμα του Παντελή Γουλάρα από το Δουβλίνο

    Δεν είχε πάει ακόμα εφτά το πρωί, όταν εμφανίστηκε στην είσοδο του εστιατορίου, γνωστού κεντρικού ξενοδοχείου για να πάρει το πρωινό του όπως και κάποιοι άλλοι πελάτες. Ευθυτενής παρά τα 90 του χρόνια, στο ύψος μέτριος προς ψηλός. Μάλλον περίμενα να είναι ψηλότερος αλλά ως γνωστόν η ηλικία έχει επιπτώσεις και στο ύψος. Ντυμένος άψογα, όπως πάντα στις ταινίες του, ανοιχτό γκρι προς γαλάζιο κουστούμι, ελάχιστα θυμίζοντας κάτι από τον αψεγάδιαστο Άλφρεντ Πένιγουορθ του “Σκοτεινού Ιππότη”. Σήμα κατατεθέν τα γυαλιά με τον ασημένιο σκελετό, παρ' όλ' αυτά εντελώς διακριτικά.