Η ονομαστική μου γιορτή στην Κίσσαμο. Ιστορίες από την Κίσσαμο. Γράμμα από τη Βέροια

Του Ανδρέα Μαρολαχάκη

     Ήταν ο τελευταίος χειμώνας των μαθητικών μου χρόνων. Ήξερα πολύ καλά πως, με το που θα τελείωνε η σχολική χρονιά, θα έφευγα από την Κίσσαμο και μόνο σαν επισκέπτης θα την ξαναέβλεπα. Κυρίως ήμουν σίγουρος, πως δεν θα ξαναέβλεπα συγκεντρωμένους, όλους τους συμμαθητές μου. Σχεδόν τελείωνε ο Νοέμβριος, όταν απρόσμενα βρέθηκα με αρκετά χρήματα στην κατοχή μου. Η μητέρα μου κι η αδερφή της, η θεία μου Στέλλα, μου έστειλαν με ταχυδρομική επιταγή, χίλιες και πεντακόσιες δραχμές αντιστοίχως.

Πάμε στα βιολιά. Γράμμα από το Αγρίνιο.

Του Γιώργου Παληγεώργου

(Ο Βασίλης Σαλέας, ο παλιός, θείος του νεώτερου, στη δεκαετία του '60, σε πανηγύρι στο χωριό)

     Χόρευαν όλοι, εξόν απ’ αυτόν και το νουνό του, στο καφενείο με τα βιολιά. Ήτανε πανηγύρι-παγκύρι το ξέρανε.

     “Πάρ’ αυτό κι τράβα δώσ’ του στ’ν τραγουδίστρια”, είπε ο νουνός στον αναδεξιμιό του, δίνοντάς του ένα πενηντάρι.

Γράμμα από το Αγρίνιο. Νια τσ’γάρα δρόμους…

Του Γιώργου Παληγεώργου

(Μπάρπα Στάθης)

     Έμπαινε στο σπίτι μας, χινόπωρο, ο μπάρπα Στάθης κι αφού άλλαζε τις πρώτες κουβέντες με τους δικούς μου, άπλωνε αψηλά το χέρι του και τράβαε με προσοχή δυο-τρία φύλλα καπνό απ’ τα βαντάκια που κρέμονταν απ’ το ταβάνι.

Γράμμα από τη Θεσσαλονίκη. Ιστορίες της πόλης

Της Ανατολής Μελίδου

     Έχω την τύχη να ζω σε μια πόλη που αγαπώ. Οταν πρωτόρθα ήμουν γύρω στα δεκαεπτά... δεν ξανάφυγα. Είπα σ'αυτήν την πόλη θέλω να ζήσω... και έτσι έκανα. Την πρώτη μου χρονιά στην πόλη, θυμάμαι ότι μόνο περπατούσα. Δηλαδή έκανα κι άλλα πράγματα, πρωτοετής φοιτήτρια, κι όλα ήταν καινούργια. Η πόλη όμως, ήταν η μεγαλύτερη ανακάλυψη... ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά... και παρέμεινε. Αγαπώ να περπατώ στην πόλη μου... αγαπώ να την ανακαλύπτω... να βρίσκω τις κρυμμένες γωνιές της, το παρελθόν της το Εβραικό, το Οθωμανικό, το Βυζαντινό, το Ρωμαϊκό. Είναι μια πόλη ανεξάντλητη...

Γράμμα από το Αγρίνιο. Αναφορά Ταξιαρχίας

Του Γιώργου Παληγεώργου

(Αναφορά ΚΕΤΘ)

     “Λοχίας τεθωρακισμένων Χάρος Λάζαρος! Σας αναφέρω κε Διοικητά ότι χθες 29 Απριλίου, σε γενομένη έφοδο στο φυλάκιο της νοτιοδυτικής πύλης, απουσίαζα απ’ τα καθήκοντά μου”.

     “Πως είπις λέγισι λουχία;”

     “Χάρος Λάζαρος κε Διοικητά!”

Γράμμα από το Αγρίνιο. Να τραγ’δάς, να μη σκιάζισι

Του Γιώργου Παληγεώργου

     Φαντάρος στο Πέραμα Ιωαννίνων, Δεκέμβριος μήνας, με την 48ωρη στο χέρι, έβγαινα απ’ την πύλη κι ένα ταξί σταμάτησε πλάι μου.

     “Σειρά, έλα να σε πάρω ως στην Άρτα με το ταξί, νάχουμε και κουβέντα στο δρόμο κι ύστερα συνεχίζεις για το Ξηρόμερο με το ΚΤΕΛ”, μου είπε ο συνοδηγός.

     Ήταν ένας φαντάρος της Ίλης μου, ποδοσφαιριστής του ΠΑΣ, που είχε δοθεί δανεικός στην Αναγέννηση τη χρονιά εκείνη και πηγαινοέρχονταν Άρτα-Γιάννενα με ταξί πληρωμένο απ’ την ομάδα, για προπονήσεις κι αγώνες.

Γράμμα από το Δουβλίνο. Ιστορίες από το Κακοσούλι. Ο Πρόλογος και ο Επίλογος

Του Παντελή Γουλάρα

     Πριν την έκδοση του βιβλίου “Ιστορίες από το Κακοσούλι”, πρότεινα στον συγγραφέα του, φίλο και συνεργάτη, τον Ανδρέα Μαρολαχάκη, να είμαι εγώ αυτός που θα γράψει τον Πρόλογο και τον Επίλογο στο βιβλίο. Εγώ το πρότεινα και ο Ανδρέας ευχαρίστως το αποδέχθηκε. Όσοι έχουν διαβάσει τις “Ιστορίες από το Κακοσούλι” έχουν έτσι τώρα την ευκαιρία, να διαβάσουν τον Πρόλογο και τον Επίλογο του βιβλίου, όπως δημοσιεύεται παρακάτω...

Letter from Dublin. Drinking at night

By Pantelis Goularas

(The bar - from Wikipedia)

     “Lacryma Christi guys. Jesus tears. This is the best wine in the world”

     The few customers in the Bar, those who insist, to drink late at night, turn their heads to see, who was speaking.

     The Bar “DiBango” is probably the only Bar in our small town, that remains open late night, till the first morning sun-ray. The man who spoke, was the owner, mostly known, as Billy the Bartender.