Ήμουν κι εγώ εκεί...

 Γράμμα του Παντελή Γουλάρα από το Δουβλίνο

    Είμαστε μια παρέα μετανάστες. Έλληνες, Κροάτες, Πολωνοί και Ρουμάνοι. Κουτσοπίνουμε τις Guinness μας και συζητάμε. Μαζί μας και ο Χρήστος.

    Ο Χρήστος, παρά το όνομα, δεν είναι Έλληνας. Προέρχεται από μια νησιωτική χώρα της Ανατολικής Αφρικής. Έζησε όμως και εργάστηκε δώδεκα χρόνια στην Ελλάδα. Και μιλάει ελληνικά. Οι Έλληνες όμως, μη μπορώντας να προφέρουν το δύσκολο όνομά του, τον ονόμασαν Χρήστο. Και του έμεινε.

    “Και πώς βρέθηκες στην Ιρλανδία, Χρήστο” τον ρωτάει κάποιος από την παρέα...

    “Να σου πω” απαντά ο Χρήστος. “Έψαχνα για δουλειά και βρήκα σε ένα κρουαζιερόπλοιο. Μετά από λίγο καιρό όμως η εταιρεία χρεωκόπησε κι έμεινα χωρίς δουλειά”.

    “Και μετά;”

    “Μετά βρήκα σε άλλο κρουαζιερόπλοιο, μεγαλύτερης εταιρείας, αλλά φαλίρησε κι αυτή και έμεινα πάλι χωρίς δουλειά”.

    “Και τι έγινε μετά;”

    “Μετά πήγα σε μια ακόμα πιο μεγάλη εταιρεία, με πολλά κρουαζιερόπλοια και δούλεψα μερικά χρόνια”.

    “Και γιατί έφυγες από κει;” ρωτάει κάποιος.

    “Γιατί χρεωκόπησε κι αυτή” απαντά ο Χρήστος.

    “Και μετά ήρθες στην Ιρλανδία;”

    “Όχι. Ύστερα με τι γνωριμίες που είχα κάνει στα καράβια, κατάφερα και πήγα στην Ελλάδα”

    “Κι έτσι χρεωκόπησε και η Ελλάδα” πετάγεται το πειραχτήρι της παρέας.

    Παρά τα γέλια ο Χρήστος είναι έτοιμος να συνεχίσει τη διήγησή του...

-----------------------

    Εκείνη τη στιγμή χτυπάει ο συναγερμός της πυρκαγιάς. Κάποιος θα άναψε παράνομα τσιγάρο στις τουαλέτες. Αλλά καλού-κακού βγαίνουν όλοι από την παμπ και συνεχίζουν στο δρόμο.

    “Μια φορά” αλλάζει θέμα συζήτησης ο Χρήστος, “στην Ελλάδα, στο Πέραμα, την πατήσαμε έτσι με το συναγερμό”.

    “Γιατί; Πώς;”

    “Έβγαινε καπνός από ένα καράβι, χτύπησε κι ο συναγερμός, εμείς ήμασταν απ' έξω και βλέπαμε, αλλά νομίζαμε ότι κάνανε μπάρμπεκιου επάνω. Μόνο όταν άρπαξε ολόκληρο φωτιά, το καταλάβαμε και φωνάξαμε την πυροσβεστική”.

    “Καλά ρε” ρωτάω εγώ αυτή τη φορά, “μπλέχτηκες ακόμα και σε ατυχήματα με καράβια;”

    “Αυτό δεν είναι τίποτα” έρχεται η απάντηση. “Το θυμάσαι το Γαλλικό κρουαζιερόπλοιο που βούλιαξε στη Σαντορίνη;”

    “Ναι”.

    “Ε, ήμουν κι εγώ εκεί!” λέει ο Χρήστος.

    Παρά το τραγικό του θέματος, ξεσπάει όλη η παρέα στα γέλια.

    “Γιατί γελάτε ρε παιδιά; Ήμουν μέσα στο πλοίο και πήρα και αποζημίωση μετά”.

----------------------------