Των λογοκόπων το χαμoγέλιο

 Γράμμα του Βασίλη Χαραλάμπους από τη Λευκωσία

Τρία Ποιήματα

Των λογοκόπων το χαμoγέλιο

__________

Κάποτε θαρρώ πως είναι

μια γκριμάτσα και τούτη

ανάμεσα στις τόσες άλλες

των λογοκόπων* το χαμογέλιο.

*λογοκόπος - αυτός που τάζει πολλά και στο τέλος τίποτε δεν κάνει

Έτσι απλά να προσμετράς

_____________

Στο άστυ τούτο το κλεινό

στο διάβα σου τις τόσες δάφνες

απ’ το πολύ το πλήθος

ποτέ να μη τις προσμετράς

κι ούτε να τις προσμένεις.

Αδιάφορος πρέπει να διαβείς

ανάμεσα στο πλήθος το πολύ

που τόσο εύκολα τη γνώμη του αλλάζει

σαν να’ναι και οι τόσες δάφνες

του φθινοπώρου πεσμένα φύλλα

έτσι απλά να προσμετράς.

Αρκούσε μονάχα…

_________

Με περίσσιο ζήλο οι των Αθηναίων αρχηγοί

και κατ’ αντίκρυ οι των Σπαρτιατών ηγήτορες

ώρα πολλή ματαίως συζητούσαν

για των Ελλήνων την ποθεινή ομόνοια.

Κι όταν κατόπιν των Περσών οι τόσες τριήρεις

στον ορίζοντα αντικρύ φανήκαν

των Αθηναίων και των Σπαρτιατών

οι τόσες σκέψεις ολότελα με μιας αλλάξαν.

Αρκούσε μονάχα ετούτη του πολέμου η ακοή

κι ευθύς των Ελλήνων η ποθεινή ομόνοια είχε γίνει.

Σημείωση: Παραλλαγή του πρώτου ποιήματος, είχε δημοσιευτεί στο “Στείλε μου γράμμα...” στις 17/9/2018 κάτω από το γενικό τίτλο “Μήπως δεν μας γνωρίσεις Πενταδάκτυλέ μου”