Ζαλισμένη (παγωμένη) πανσέληνος

Γράμμα του Ανδρέα Μαρολαχάκη από τη Χαράδρα της Ημαθίας

     Παράξενη νύχτα σήμερα!

     Πανσέληνος!!!

     Η τελευταία της δεκαετίας!

     Έχει και ένα παράξενο όνομα. Είναι η παγωμένη πανσέληνος!

     Σήμερα στις 12/12 λίγο μετά τα μεσάνυχτα και ακριβώς στις 12 και 12 λεπτά εμφανίζεται η πανσέληνος! Ακριβώς δώδεκα μέρες πριν τα Χριστούγεννα!

     Απίστευτο θέαμα! Μια παράξενη συγκυρία μου δίνει την δυνατότητα να την θαυμάσω! Ο άνεμος διέλυσε τα λίγα σύννεφα που είχαν απομείνει, μετά απο ασταμάτητη τριήμερη βροχή. Το φως διαχέεται στον ουρανό και κυριαρχεί το ασημένιο κίτρινο χρώμα του φεγγαριού, που δεν σ' αφήνει να πεις με βεβαιότητα την ακριβή απόχρωση του. Η θερμοκρασία πολύ χαμηλή, πλησιάζει τα όρια του πάγου. Οι πλαγιές του βουνού ασπρίζουν απο την πάχνη, που κάλυψε τα φυτά και τα φύλλα των δένδρων.

     Τίποτα δεν είναι οπως τις άλλες νύχτες. Τα πάντα ξεφεύγουν από την κάθε συνηθισμένη αναλαμπή της σελήνης! Αφού για λίγο φλερτάρει με την απέναντι κορυφή του βουνού... τελικά φεύγει και ακολουθεί το δικό της μονοπάτι, αγέρωχη, αφήνοντας πίσω της καθε γήινο τοπίο!

     Στο μπαλκόνι νιώθω την μαγεία της, με αλκοόλ σ' ένα ποτήρι! Πιέζω με δύναμη τον καπνό, που βρήκα στο ντουλάπι, μέσα στην άσπρη σκαλιστή πίπα, που έφερα από την Πόλη. Τυλιγμένος με την κουβέρτα πάνω στην πολυθρόνα, ρουφάω τον καπνό και πίνω το διαφανές κίτρινο ποτό, από το κρυστάλλινο ποτήρι! Το θρόισμα των φύλλων, καθώς ο άνεμος συμπληρώνει το σκηνικό, μαζι με τους συνηθισμένους θορύβους του δάσους! Παρ´ όλη την κυριαρχία του χειμώνα, το κρύο έρχεται, αλλά δεν αγγίζει καμία απο απ' τις αισθήσεις μου!

     Ο καπνός με τυλίγει σαν ενα μαγικό σύννεφο. Ωστόσο η πανσέληνος λάμπει! Ο αριθμός «δώδεκα» κυριαρχεί και σηματοδοτεί τη χρονιά που βρίσκεται στο τέλος! Το ποτό εχει πάψει να με «καίει» και κυλάει αβίαστα και σχεδον ευχάριστα μέσα μου! Το θρόισμα και το κρώξιμο ενός αρπακτικού πουλιού, απέσπασε την προσοχή μου, καθώς μπερδεύτηκε με το στρίγκλισμα του θηράματος, που υπέκυψε στην ταχύτητα του θυρευτή! Η μυρωδιά του καπνού έπαψε να ειναι ενοχλητική και βαριά οπως την ειχα νιώσει αρχικά. Τωρα κάθε ρουφηξιά μου έδινε μια περίεργη ευφορία και απολάμβανα καπνό και αλκοόλ.

     Δεν ξέρω αν η πανσέληνος επηρέαζε τις αισθήσεις μου, αλλά λίγο πριν κρυφτεί το φεγγάρι, πίσω από ένα σύννεφο, που προσπαθούσε με λαγνεία να το αγκαλιάσει, το είδα (είμαι σίγουρος γι' αυτό) να μου χαμογελάει και να μου κλείνει το μάτι κοροϊδευτικά!

     Ξαφνιάστηκα με την οικειότητα του... κούνησα το κεφάλι μου προσπαθώντας να καταλάβω τι μου συμβαίνει...

     Α! Ρε Μωχάμετ... μονολόγησα... στο ντουλάπι μου έκρυψες τον περίεργο καπνό σου;;;!!!

     Σημείωση: Η ιστοριούλα αυτή στάλθηκε μέσω κινητού από τον συγγραφέα, τη νύχτα της 12ης προς 13η Δεκεμβρίου 2019, τη νύχτα δηλαδή της παγωμένης πανσελήνου, σαν μια στιγμιαία έμπνευση. Έχει ξαναγραφτεί μεταγενέστερα ως μια πλήρης ιστορία, που μέρος της είναι η παγωμένη πανσέληνος. Η ιστορία αυτή θα δημοσιευθεί αργότερα. Ο σημερινός τίτλος της ιστορίας είναι του διαχειριστή. Οι φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο.