Γράμμα του Ανδρέα Μαρολαχάκη από τη Χαράδρα Ημαθίας
Τη λύτρωση που αναζητάς ποτέ δεν θα τη βρεις
Στους θολωμένους του μυαλού σου δρόμους
Τα δύσκολα που έζησες δεν θα μπορείς να πεις
Είναι το βάρος φοβερό για τους σκυφτούς σου ώμους
Η σιγουριά που ζήταγες, εχθρός για την αλήθεια
Άδικα έψαχνες αφορμή απ' το τέλμα να ξεφύγεις
Δεν θα μπορούσες πουθενά να βρεις μία βοήθεια
Όσο κι αν έψαχνες συχνά διέξοδο να φύγεις
Να τα μετρήσεις δεν μπορείς τα όσα έκανες λάθη
Όσο και να μην ήθελες, πάντα έχανες το τρένο
Σε κυβερνούσαν οι στιγμές, τα εφήμερα τα πάθη
Κι όταν τον δρόμο εύρισκες κάποιοι σου βάζαν φρένο
Έτσι έπλεες χωρίς σκοπό με ρότα για τη δίνη
Κι αναρωτιόσουν αν στραβή η ζήση σου θα ρέει
Μάταια έψαχνες χαρά και ελπίδα που θα μείνει.
Ζούσες πλέον αθέλητα σε κόσμο που καταρρέει.
No comments:
Post a Comment