Έτσ’ γένουντι οι δ’λειές, έτσ’ κι οι συνδυασμοί!

Γράμμα του Γιώργου Παληγεώργου από το Αγρίνιο

Δημαρχείο Φυτειών

     - Λέου, π’λες, να φκιάσουμι συνδυασμό· πάσα τιτραϊτία γένουντι συνδυασμοί, είπε ο αγράμματος Κοινοτικός Σύμβουλος, ο Μητσάρας, σ’ έναν της εμπιστοσύνης του, κομμάτι γραμματιζούμενο.

     - Ποιοι να φκιάσουμι, συνδυασμό; Ξαφνιάστηκε ο γραμματιζούμενος.

     - Ισύ θα τουνι φκιάσεις κι ιγώ θα γένου Πρόιδρους.

     - Μα απού γράμματα δε σι βλέπου να πυρ’βουλάς*.

     - Υπουγραφή νουγάου να βάλου, τ’ άλλα θα τα φκιάν’ ου γραμματ’κός.

     - Πως σούρθι κι θελ’ς να γέν’ς πρόιδρους;

     - Για, π’ λες, μ’ τύπουσι*.

     - Κι ιγώ τι θέλ’ς να κάνου;

Παλιά ξύλινη κάλπη

     - Δε θέλου να κάμ’ς τίπουτα, ούϊδι καλό, ούϊδι ινάντιου! Δε θέλου ν’ ανακατιυτείς ντιπ. Θα πίνουμι κάναν καφούλ’, να γλέπ’ ου κόσμους πως τα συγκάνουμι* κι τ’ άλλα θα γέν’νι μαναχά τ’ς! Μπήκις *;

     - Εεε μπήκα!

     Εκείνο τον καιρό στις Κοινότητες Πρόεδρος εκλέγονταν όποιος είχε σχετική κι όχι απόλυτη πλειοψηφία. Αν, ας πούμε, μια Κοινότητα είχε εννεαμελές Κοινοτικό Συμβούλιο και υπήρχαν τρεις υποψήφιοι συνδυασμοί (παρατάξεις), ο συνδυασμός που θα προηγούνταν απ’ τους υπόλοιπους, έστω και με μια ψήφο, κέρδιζε τις έξι απ’ τις εννέα θέσεις Κοινοτικών Συμβούλων κι οι άλλοι δύο συνδυασμοί (παρατάξεις) μοιράζονταν τις υπόλοιπες τρεις θέσεις με τη σειρά που κατέλαβαν στις εκλογές, δύο Κοινοτικούς Συμβούλους ο δεύτερος συνδυασμός κι έναν Κοινοτικό Σύμβουλο ο τρίτος συνδυασμός. Αν βέβαια υπήρχαν δύο συνδυασμοί, τότε υποχρεωτικά χρειαζόταν απόλυτη πλειοψηφία!

Εκλογικό παραβάν

     Τότε ακόμα, η χώρα ήταν στο δόγμα «ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις», οπότε οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ κι οι όποιοι της εκείθεν της Χαριλάου Τρικούπη Αριστεράς, ομονοούσαν στον ίδιο συνδυασμό και κέρδιζαν τις Κοινοτικές εκλογές. Εκείνη την περίσταση, θες γιατί τα χρόνια είχαν περάσει και το δόγμα άρχισε να φθίνει, θες γιατί ο υποψήφιος πρόεδρος είχε και κάποιες αντιπαλότητες μέσα στο κόμμα του το ΠΑΣΟΚ, ότι ήταν κι άλλοι φιλόδοξοι κι ήξεραν κάμποσα γράμματα παραπάνω απ’ αυτόν, οι εκλογές δεν ήταν σίγουρες για τον ΠΑΣΟΚο υποψήφιο, το Μητσάρα.

     Έβαλε τότε μηχανή ένας κραταιός παράγοντας της Νέας Δημοκρατίας, ο Οβελίξ, κομμάτι γραμματιζούμενος και «μανούλα» στο παρασκήνιο και με εμπειρία στα κοινά, να κάμει δικό του συνδυασμό, ότι ήταν ευκαιρία να κερδίσει τις εκλογές, αφού το ΠΑΣΟΚ είχε γκρίνιες.

     Ο αγράμματος ΠΑΣΟΚος υποψήφιος, ο Μητσάρας, είχε στομάχι μ’ αντοχές και δε τόβανε κάτω. Έβαλε ανθρώπους του κι έπιασαν άλλο παράγοντα της δεξιάς, τον Αστερίξ και του γιόμισαν το νου με ορέξεις για μεγαλεία κι εξουσίες. «Εσύ είσαι ο καλύτερος, είσαι νέος, αυτοδημιούργητος, θ’ αφήσεις τον άλλον, τον Οβελίξ, να κάνει κουμάντο στο χωριό; Τώρα που στο ΠΑΣΟΚ τρώγονται, είναι ευκαιρία να είσαι υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας και να γένεις πρόεδρος», του έλεγαν και του φούσκωσαν τα μυαλά. «Υπάρχουν και ΠΑΣΟΚτζήδες που θα μπουν στο συνδυασμό σου», συμπλήρωναν και του έδιναν ακόμα πλιότερη ορμή.

Οι Φυτείες στη δεκαετία του '80

     Όμως ο ΠΑΣΟΚος υποψήφιος, ο Μητσάρας, λίγο έλειψε να πέσει στο λάκκο που έσκαβε, αφού πολλοί απ’ το κομματικό του συνάφι δεν στέργονταν να μπουν υποψήφιοι Κοινοτικοί Σύμβουλοί του κι ήταν κίνδυνος να χαθεί η εκλογή απ’ το νεόκοπο αλλά φέρελπι Νεοδημοκράτη υποψήφιο, τον Αστερίξ, που φαίνονταν ότι μάλλον θα εκτόπιζε το παλιό δεξιό παράγοντα, τον Οβελίξ. Κάποιοι μάλιστα απ’ το ΠΑΣΟΚ προσέγγισαν τον Αστερίξ, για να είναι υποψήφιοι Κοινοτικοί Σύμβουλοι μαζί του, θεωρώντας τον αυριανό Πρόεδρο.

     - Μ’ λείπ’ ένας του ταράφ’ του Παπαδ’μαίϊκου, κατ’ πρέπ’ να σουφ’στού*, μπα κι τ’ς κάμου να μπούνι στου μαντρί*, είπε μια μέρα στον γραμματιζούμενο σύντροφό του ο ΠΑΣΟΚος υποψήφιος πρόεδρος, ο Μητσάρας.

     - Βάλι τα μέσα απ’ τ’ Χαριλάου Τρικούπ’, τού είπε ο γραμματιζούμενος.

     - Δε έχου ανάγκ’ ντιπ τ’ Χαριλάου Τρικούπ’· θα πάου θα πιάσου έναν απ’ του ταράφ’ του Παπαδ’μαίϊκου κι θα τ’ που, έμαθα πως τοιμάζουντι να στείλνι του πιδί τ’, πούνι αστυνουμικός, σ’ στουν Έβρου μι μιτάθισ’· θα κάνου κι ιγώ του στινουχουρημένου, θα μι π’στέψ’, τι κάμ’;

Καφενείο Φυτειών

     - Τι λες ουρέ, μην κάν’ς τέτοιου πράμα κι πάθ’ κάνα ιγκιφαλικό ου άνθρουπους!

     - Έννοια σ’ κι ξέρου πως θα τουνι σ’νιφέρου.

     Δεν έχασε καιρό ο Μητσάρας, σηκώνεται και πάει να ανάψει τη «φωτιά» στο φουκαρά τον πατέρα, που τάχα ο γιος του διωχνόταν με μετάθεση απ’ το Αγρίνιο για την Ορεστιάδα.

     - Σύντρουφι δεν ήρθα για καλό, αλλά, στου τέλους θα ιϊδείς, για καλό ήρθα, είπε ο υποψήφιος ΠΑΣΟΚος πρόεδρος στο πατέρα του τάχα μετατιθέμενου, ΠΑΣΟΚος κι αυτός.

     - Κ’βέντιασι καθαρά σα ξ’τιανός ουρέ σύντρουφι, τι πα να πει, δεν ήρθεις για καλό, αλλά για καλό ήρθις; Απάντησε ρωτώντας, ζωμένος με φίδια ο φουκαράς πατέρας.

     - Να, π’ λες σύντρουφι, του πιδί σ’ του στέλνι για λίγα χρόνια ζ’ν Ουριστιάδα. Όχ’ πουλλά, πέντ’, έξ, ιφτά, μπουρεί κι λίγου παραπάν’. Ε θα πιράσ’νι τα χρόνια, δε λες π’ δεν τ’ αμπόλ’σανι ουλότιλα! Πάλι καλά να λες!

     - Τι λες ουρέ κιρατά, αυτά ήρθις να μ’ πεις; Τώρα π’ του πιδί παντρεύκι κι πήρε σπίτι μι δάνειου, του ματαστέλν’τι στου ινοίκιου στ’ διαόλ’ τουν κώλου; Ούρλιαξι αναμένους ου φουκαράς ου πατέρας, έτρεμε σύγκορμος!

     - Σύντρουφι ιγώ θα πάου να βαρέσου όποια πόρτα μπορέσου, μπα κι κάνουμι τίπουτα. Για τα θ’ κά μ’ τα πιδιά δεν υπουχριώθκα, αλλά ιπιδί δε θέλου να πάθ’ς τίπουτα απ’ τ’ στινουχώρια σ’, φεύγου ίσια να πάου βαρέσου τα τηλέφουνα· ότι καταφέρου, θα σ’ ινημιρώσου. Όμους μη λες σι κανέναν τίπουτα ακόμα, ούτι στου πιδί, είπε ο Μητσάρας.

     - Κάμι ότ’ καταλαβαίνεις σύντρουφι κι ιγώ θα στου χρωστάω όσου ζιού· Θα μπου ουλόκληρους μεσ’ ζ’ κάλπ’ για σένα, ακόμα κι υπουψήφιους σύμβουλους θα μπου, άμα μ’ κρατήσεις του πιδί στ’ Αγρίνιου, είπε χαμηλόφωνα ο φουκαράς πατέρας.

     Έτρεξε ολόχαρος ο υποψήφιος ΠΑΣΟΚος πρόεδρος να βρει το σύντροφό του το γραμματιζούμενο.

     - Η δ’λειά πέτ’χι ικατό τα ικατό, μη σ’ που χίλια τα ικατό, είπε στο γραμματιζούμενο σύντροφό του ο Μητσάρας. Όμους τώρα ήρθι η ώρα να κάμ’ς κι ισύ κάτι τις.

     - Για λέγι, είπε ο γραμματιζούμενος.

     - Να, αύριου προυί θα τηλιφουνήσεις στου φουκαρά τουν Παπαδήμα, αλλά θα τ’ τα λες καθαριυουσιάν’κα, μη σι καταλάβ’, ότ’ τάχα είσι απ’ του υπουργείου Δημουσίας τάξιους κι θα τ’ πεις ότ’ δε γένιτι μιτάθισι· ιντάξ;

     - Ιντάξ!

     Την άλλη μέρα το πρωί ο γραμματιζούμενος σύντροφος του υποψήφιου ΠΑΣΟκου προέδρου πήρε στο τηλέφωνο το φουκαρά πατέρα Παπαδήμα, να του ανακοινώσει τα δέοντα.

     - Ιμπρός! Γεμάτος αγωνία σήκωσε το τηλέφωνο ο φουκαράς πατέρας.

     - Ο κύριος Παπαδήμας; Ρώτησε κοφτά με στιβαρή φωνή ο γραμματιζούμενος συνεργάτης του Μητσάρα, του υποψήφιου ΠΑΣΟΚου προέδρου.

     - Όχ’, δεν είμι ου κύριους Παπαδήμας, είμι ου πατέρας τ’, ου κύριους Παπαδήμας ιργάζιτι ζ’ν αστυνουμία στ’ Αγρίνιου, είπε τρομαγμένος ο κακόμοιρος πατέρας. Πρώτη φορά τον αποκαλούσαν κύριο!

     - Κύριε Παπαδήμα εσάς θέλουμε, τον πατέρα. Πήραμε να σας ενημερώσουμε ότι η μετάθεση του γιού σας ακυρώθηκε, μετά από αίτημα του υποψηφίου προέδρου κου Μητσάρα. Καλημέρα σας, είπε κοφτά ο γραμματιζούμενος κι έκλεισε το τηλέφωνο.

     - Φχαριστώ πουλύ, ν’ αγιάσ’νι τα πιθαμένα σ’ ανθρουπέ μ’, μονολογούσε ο φουκαράς πατέρας στο κλεισμένο τηλέφωνο.

     Ο Παπαδήμας, ο φουκαράς πατέρας, κίνησε αμέσως όλο βιάση για το σπίτι του υποψήφιου ΠΑΣΟΚου προέδρου, να τον ευχαριστήσει. Φτάνοντας ο Μητσάρας τον υποδέχτηκε, κάμνοντας τον ανήξερο για το τηλεφώνημα.

     - Καλ’μέρα σύντρουφι πρόιδρι.

     - Καλ’μέρα σύντρουφι, πέρασι μέσα.

     - Να πιράσου.

     - Άκ’σι σύντρουφι, ιψές το βράδ’ βάρισα τηλέφουνου στου υπουργείου δημουσίας τάξιους κι τ’ς είπα ότι αυτήνη η μετάθισ’ τ’ Παπαδήμα δεν πρέπ’ να γέν’, είνι αδικία. Τ’ς είπα ότι είστι συντρόφια σταθιρά κι ότ’ βοήθάτι όσου δεν παίρν’! Τώρα τι να σ’ που; Θα μ’ ακούσνι; Πάντους τ’ς είπα να ενεργήσ’νι γλήγουρα κι να σ’ ειδουποιήσ’νι, αν υπάρξι κάνα ιυχάριστου, είπε τάχα προβληματισμένος ο Μητσάρας.

     - Μη πήρανι σύντρουφι, μη πήρανι! Ακυρώθ’κι η μιτάθισ’, μιτά απ’ τη θ’κή την κ’βέντα! Μη πήρανι σήμιρα προυί-προυί!

     - Δόξα του θιό, έλεγε ο Μητσάρας, τάχα ανακουφισμένος και σταυροκοπιώταν!

     - Να σύντρουφι, πάρι τ’ν ταυτότητά μ’, να μη βάν’ς υπουψήφιου Κοινουτικό σύμβουλου, όσα χρόνια θα βάν’ς για πρόιδρους, είπε αναπαμένος ο φουκαράς πατέρας, πιστεύοντας το παραμύθι που του είχε σκαρώσει ο υποψήφιος ΠΑΣΟΚος πρόεδρος, ο Μητσάρας.

     - Θα σι βάλου σύντρουφι κι είμι σίγουρος πως θα πας καλά, είπε με προσποιητή σιγουριά ο Μητσάρας.

     Τελικά ο Μητσάρας κατάφερε να εκλεγεί πρόεδρος με 40%, κρατώντας διασπασμένους τους Νεοδημοκράτες παράγοντες τον Οβελίξ(25%) και τον Αστερίξ(35%), που κατέβασαν ξεχωριστούς συνδυασμούς.

     Σε μια γιαγιά ψηφοφόρο του ο Μητσάρας είχε δώσει μαζί με το ψηφοδέλτιο κι ένα πεντακοσάρικο για μπαξίσι, αλλά η γιαγιά δεν κατάλαβε και μαζί με το ψηφοδέλτιο έβαλε στο φάκελο και το πεντακοσάρικο και το ψηφοδέλτιο ακυρώθηκε!

     *Πυρ’βουλάς(πυροβολάς)=νογάς, κατέχεις, γνωρίζεις

     *Μ’ τύπουσι(μου τύπωσε)= μου καρφώθηκε στο μυαλό, μου έγινε έμμονη ιδέα

     *Συγκάνουμι(συγκάνουμε)=συν+κάνουμε= τα πάμε καλά

     *Μπήκις(μπήκες)=κατάλαβες

     *Σουφ’στού(σοφιστώ)=επινοήσω

     *Να μπούνι στου μαντρί=να μπούνε στο συνδυασμό

     Σημείωση: Η παραπάνω ιστορία, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορλα στις 17/3/2019 στο προφίλ του συγγραφέα στο Facebook.