Θρυμματισμένες Μορφές

 Γράμμα του Βασίλη Χαραλάμπους από τη Λευκωσία

Δύο ποιήματα του Βασίλη Χαραλάμπους

Έχε το νου σου κι από κείνη την έγνοια

________

Να’σαι φοβισμένος σαν θα περνάς

από τόπο π’ άδικα προσμένει

να στεριώσει από λογάδες κι ιαχές.

Ετούτα τα πάθια σε κάνουν να σωπαίνεις

και να πικραίνεσαι από το κάθε απόλογό τους

μα κι από κείνη την έγνοια

που το πλήθος με πείσμα τους ακολουθεί.

Θρυμματισμένες μορφές

_________

Το κάτισχνο κορίτσι

αλλόκοτο σκουντούφλημα

καταμεσίς στη Θεσσαλονίκη

στην Τσιμισκή της τόσης χλαλοής

με χαμηλωμένο της ζητιανιάς το βλέμμα

το τρεμάμενο απλώνει χέρι.

Αδιάφοροι διαβάτες

για το θλιμμένο εκείνο κορίτσι

στην πολύβουη τούτη διαδρομή

που παντέρημη φαντάζει

αγνοώντας τόσο περίεργα

το «δανείζειν Θεώ».

Βιαστικοί κι αδιάφοροι

που φαντάζουν στο πλήθος

θρυμματισμένες μορφές.

Αδιάφορο και το φτωχό εκείνο κορίτσι

στην τόση του κόσμου βιασύνη.

Ετούτος ο πόνος θροΐζει ανήξερος

στην τόση του κόσμου απονιά.

Όπου νάναι τ’ αποδείλινο

αρχινά να μαζώχνει

το λιγοστό φέγγος

και το φτωχό εκείνο κορίτσι

αρχινά να μαζώχνει

της φτώχειας το κάτισχνο χέρι.

* «ο ελεών πτωχόν, δανείζει Θεώ» (Παροιμ.ιθ΄ 17)