Ψηφίδες

 Γράμμα του Δημήτρη Κουκούδη από τη Βέροια

Οι άνθρωποι των παρεξηγημένων προθέσεων

    Οι άνθρωποι των παρεξηγημένων προθέσεων.

    Αυτοί που τιμωρήθηκαν, χλευάστηκαν, διασύρθηκαν, πρόχειρα και άδικα, επειδή απλά δεν έγινε κατανοητή η πρόθεσή τους.

    Οι ήρωες του πατημένου φιλότιμου.

    Αυτοί, που τους λοιδόρησαν γιατί τους θεώρησαν χαμένους, εκείνοι που νόμισαν ότι τους κέρδισαν.

    Αυτοί που ένιωσαν τον πόνο της απόλυτης μοναξιάς, γιατί είχαν να δώσουν, αλλά δεν τα ήθελε κανείς.

    Αυτοί που είχαν και μπορούσαν να δώσουν, από ανθρωπιά και μόνο, κι όχι από υστεροβουλία, χωρίς να κρατάνε λογαριασμό γιατί δεν περίμεναν ανταπόδοση.

    Αυτοί που είχαν στην χούφτα τα... μύγδαλα και την τρέλα να τρέξουν να στα δώσουν.

    Αυτοί είναι, που αγιάζουν τον "τόπο", γιατί έχουν τον "τρόπο".

    Είναι αυτοί, που όταν έρχονται φεύγουν τα δαιμόνια από την ζωή σου.

    Αυτούς δυστυχώς τους χάνεις ή τους αφήνεις να φύγουν, γιατί δεν τους καταλαβαίνεις με την πρώτη ή γιατί απλά... δεν σου άξιζαν.

    Δεν σ' αφήνει η σεμνότητά τους να τους θαυμάσεις.

    Άσε που πολλές φορές, σε μπερδεύουν επίτηδες, για να μην τους χαμπαριάσεις. Γι' αυτό να προσέχεις, να έχεις το νου σου για να τους καταλάβεις.

    Είναι αυτοί, που μπαίνουν στο δωμάτιο και αλλάζει ο αέρας...

Υπάρχουν Άνθρωποι

    Υπάρχουν άνθρωποι που μας περίμεναν κάποια στιγμή και εμείς πάντα αργούσαμε ή δεν πηγαίναμε ποτέ όταν μας είχαν ανάγκη.

    Αυτοί οι άνθρωποι, άν είναι ακόμα στην ζωή μας, είναι γιατί το θέλησαν πολύ. Είναι γιατί "ηγάπησαν" πολύ και από αγάπη ήπιαν πολλούς καφέδες, μόνοι τους περιμένοντας μας, μόνο με την σκέψη να είμαστε καλά κι ας αργήσαμε και πάλι.

    Αυτούς τους ανθρώπους, που τους κάναμε να μας περιμένουν.

    Αυτούς που αφήσαμε πάντα τελευταίους, γιατί ξέραμε ότι θα είναι εκεί.

    Αυτούς τούς ανθρώπους που αδικήσαμε με την απουσία μας, ας τους κεράσουμε όλους τους καφέδες τής αναμονής μαζεμένους... σε μια φορά.

    Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση να σε περιμένουν!...

    Είναι γιατί σε θέλουν!...

Μ' ένα τσιγάρο στο χέρι

    Μέρες που έρχονται...

    Μ' ένα τσιγάρο στο χέρι τους θυμάμαι, όσους μου λείπουν πιο πολύ, τώρα που δεν μου λείπει το τσιγάρο.

    Για ένα τσιγάρο μόνο, ας τους αντάμωνα κι ας το ξανάρχιζα.

    Κοίτα πως έρχονται τα πράγματα να μη σου λείπει το τσιγάρο αλλά αυτοί που καπνίζατε παρέα.

    Καπνίζαμε όλοι.

    Καπνίζαμε σαν κάναμε παρέα, σαν ανταμώναμε.

    Στα καλά και στα κακά.

    Στα πολλά και στα λίγα, καπνίζαμε παρέα.

    Χάλασε η παρέα μας όμως.

    Χάλασε σαν να τους φώναξε κάποιος και φύγανε κι αφήσαμε την κουβέντα στη μέση.

    Φύγαν και πήραν και τα τσιγάρα τους μαζί...

    Κι όπως λέει το τραγούδι:

"Αν ήξερα πως θα 'φευγες

θα 'κρυβα τα πακέτα

να μη γελούν τον πόνο μου

τρία τσιγάρα σκέτα"