Ώρες καλές...! *

 Γράμμα του Γιώργου Παληγεώργου από το Αγρίνιο

   Κάθονταν στον ίσκιο της μεγάλης βελανιδιάς και πελέκαε να κάμει τα ξύλινα σουφλιά. Ήταν η μέρα που ξεκίναε το φύτεμα. Στο νου του η σκέψη πως αφού είμαστε στην αρχή, έχουμε άλλη μια ευκαιρία να δουλέψουμε σωστά.

    Ο τόπος ανάδωνε τ’ αρώματά του μέσα στην όρεξη της φύσης και μεσ’ στου κάμπου το γιορτάσι, ο κόσμος χαρά κι ανάγκη τόχε ένα. Άρχισε κι αυτός ένα σκοπό γλυκύ κι η άνοιξη γεύονταν τη νηχώ του.

Θλιβερή μοναξιά

 Γράμμα του Ανδρέα Μαρολαχάκη από τη Χαράδρα της Ημαθίας

Στην αστροφεγγιά σε περίμενα στου κάβου εκεί την άκρη

Το φως το αρρωστιάρικο να λούζει τα μαλλιά σου

Χωρίς φτιασίδια σε ήθελα, μόνο με τ' άρωμά σου

Γλυκιά οσμή της λεμονιάς τη μνήμη να σαλεύει

Στον κάβο ήμουν μόνος μου με κύμα ν' αγριεύει

Τ' άρρωστο φως με έλουζε χωρίς καμιά ελπίδα

Το Ραγκαβάνι

 Γράμμα του Δημήτρη Κουκούδη από τη Βέροια

    Στην Κορυφή στο Ρουμλούκι της Ημαθίας, η γιαγιά μας είχε δυό μεγάλες πασχαλιές, στο σπίτι της.

    Ήταν φυτεμένες μπαίνοντας στην αυλή και άνθιζαν τέτοια εποχή.

    Όποιος ερχόταν στο σπίτι, τον δεχόταν και τον ξεπροβόδαγαν με το χρώμα και το άρωμά τους κι αν τις μεράκλωνε κανένας μουσαφίρης, του έκοβε κλωνιά και του έδινε, η γιαγιά μας, για να μη του μείνει το μάτι, όπως έλεγε...

    - Κόρ' Παρασκιβούδα, αμ τι ραγκαβάνι; (έτσι λεν τις πασχαλιές στα χωριά στο Ρουμλούκι).

Οι 120 της Μεγάλης Παρασκευής στο Αγρίνιο, 14 Απρίλη 1944

 Γράμμα του Γιώργου Παληγεώργου από το Αγρίνιο

    «Θεριά οι ανθρώποι δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν
δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή απ’ την αλήθεια της σιωπής
χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν». Κωστας Βαρναλης

    Οι πόνοι του κόσμου, η Παναγιά του Βάρναλη, ο Κεμάλ του Γκάτσου, οι 120 της μεγάλης Παρασκευής στο Αγρίνιο, οι 200 της Καισαριανής, οι ήρωες με τις άσπρες και τις πράσινες μπλούζες, όλοι της οικουμένης οι κολασμένοι.

Χορογραφία... για πέντε (συνέχεια). Κεφάλαιο IV

 Γράμμα του Ανδρέα Μαρολαχάκη από τη Χαράδρα της Ημαθίας

...αποφάσισε να πιει έναν καφέ στο μπαλκόνι της πόλης...

Δημοσιεύουμε σήμερα τη συνέχεια του συλλογικού μυθιστορήματος “Χορογραφία για... πέντε”. Είναι το τέταρτο κεφάλαιο, γραμμένο από τον Ανδρέα Μαρολαχάκη

Κεφάλαιο IV

    Ο Άλκης αισθανόταν μπερδεμένος, πρώτη φορά στην καριέρα του αντιμετώπιζε υπόθεση δολοφονίας χωρίς φανερό κίνητρο. Η μικρή πόλη στην οποία υπηρετούσε είχε και στο παρελθόν περιπτώσεις φόνου, αλλά ήταν φανερός ο δράστης από την αρχή. Συνήθως αυτές οι περιπτώσεις ήταν αποτέλεσμα ερωτικής αντιζηλίας ή οικονομικές και κτηματικές διαφορές. Στην περίπτωση του «μπασκετμπολίστα» εκ πρώτης όψεως δεν υπήρχε φανερό κίνητρο. Από τις έρευνες που είχε κάνει η αστυνομία ο νεκρός μετά από μια πολύ πετυχημένη καριέρα στο χώρο του μπάσκετ, δεν είχε κάνει τίποτα το εξαιρετικό. Η ζωή του κυλούσε με μια ήρεμη ρουτίνα μάλλον συντηρητική, σε σχέση με την αθλητική του καριέρα.

Έρωτας του Απρίλη

 Γράμμα του Ανδρέα Μαρολαχάκη από τη Χαράδρα της Ημαθίας

Δεν θέλω πρώτη Απρίλη να μου πεις

πολύ πως μ' αγαπάς και με ποθείς.

Σαν ψέμα θα ακούγεται εκείνη την ημέρα

ακόμα κι αν μου πεις απλά μια καλημέρα.