Έρωτας στα βελανίδια

Γράμμα του Γιώργου Παληγεώργου από το Αγρίνιο

     Πέρα σ’ εκειά τα χρόνια, περί τα 1920 π’ ακόμα η φτώχια διαφέντευε στο Ξηρόμερο κι εξόν απ’ το μαξούλι π’ άφηναν τα γιδοπρόβατα και την ξασφάλιση της ζωοπόρεψης, της φαούρας να πούμε, για φαμελιά και ζωνταντά απ’ το μαξούλεμα των σπαρτών, απαντοχή τρανή ήτανε και το βελανίδι, απαραίτητο στη βυρσοδεψία· ο βελανιδιώνας μέγας στο Ξηρόμερο τότες, στα Βαλκάνια απαράβγαλτος.

     Γιομάτος ο τόπος βελανιδιές τα παλιά ζαμάνια, έλεγαν οι προεστοί, τόσο που απ’ τον Καρβασαρά ως τ’ Αντιλικό έφτανες δίχως να πατήσεις χώμα, από κλαρί σε κλαρί. Αργότερα η φωτιά ξεπάστρεψε τις πολλές βελανιδιές να γένουν χωράφια· είχε κι η ξύλεψη μερίδιο σ’ εκείνη την καταστροφή. Όμως στον Πεταλά και στο μέσα Ξηρόμερο, οι βελανιδιές απόμειναν κι εκεί σύρρεε πάσα Αύγουστο ντουνιάς, να συγκομίσει βελανίδι.

Τάνα

Γράμμα του Δημήτρη Κουκούδη από τη Βέροια

     Tάνα μου τι α ρίσιρι. Δηλ: Τάνα μου σε γέλασαν.

     Ένας αστικός μύθος τον Βλάχων από το Σέλι της Βέροιας.

     Η Τάνα!!! (Σουλτάνα).

     Η Τάνα, που ήταν ένα υπαρκτό άτομο, μιας ερωτικής ιστορίας, από αυτές που αλλού γινόταν βιβλία κι αλλού τραγούδια.

     Η Τάνα, που έγινε τραγούδι και χορευόταν σε κάθε περίσταση, στα βλαχογλέντια της περιοχής.

Το σαράκι

Γράμμα της Ανατολής Μελίδου από τη Θεσσαλονίκη

Τα καλοκαίρια στη Βέροια ήταν πολύ ζεστά, έκαιγε ο κάμπος

     Το πρωτοσυνάντησα, μια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα στην Βέροια. Τα καλοκαίρια στην Βέροια ήταν πολύ ζεστά... όλοι το ξέραν... έκαιγε ο κάμπος λέγαν. Για να έχουμε μια υποψία δροσιάς, αφήναμε όλα τα παράθυρα και τις πόρτες ανοιχτά, μπας και δημιουργηθεί ένα ελάχιστο ρεύμα αέρα. Ήμουν πολύ μικρή ακόμη, κοιμόμουν στον ίδιο χώρο με την γιαγιά... αγαπούσα την ησυχία που ένοιωθα να πέφτει στο σπίτι... νανουριζόμουν από τον ήχο που έκανε ένα αυλάκι με νερό, που έτρεχε συνέχεια, στην άκρη της αυλής μας.

Η πανσέληνος του λύκου

Γράμμα του Ανδρέα Μαρολαχάκη από τη Χαράδρα της Ημαθίας

     10 Ιανουαρίου 2020

     Έχετε προσπαθήσει να αρνηθείτε να πιείτε τσικουδιά, που σας προσφέρουν Κρητικοί; Δοκιμάσατε να ξεφύγετε από μια πρόποση που κάνουν Κρητικοί, σηκώνοντας τα ποτήρια γεμάτα, με το άχρωμο αλκοόλ της πατρίδας τους; Σας έχει  τύχει ν’ αδειάζουν το περιεχόμενο του ποτηριού τους, με μια απότομη κίνηση, πλαταγίζοντας μ’ ευχαρίστηση τη γλώσσα τους και να σε κοιτάνε στα μάτια, περιμένοντας να κάνεις κι εσύ το ίδιο; Κι εσύ απελπισμένος, να ψάχνεις εναγωνίως μάταια  δικαιολογίες, για ν’ αποφύγεις αυτή τη δοκιμασία;

Πανσέληνος Δεκεμβρίου, η παγωμένη πανσέληνος

Γράμμα του Ανδρέα Μαρολαχάκη από τη Χαράδρα της Ημαθίας

Μερικά πράγματα συμβαίνουν  τελείως απρογραμμάτιστα, έτσι, στα ξαφνικά κι ανεπάντεχα. Οδηγούσα το τζιπ ελέγχοντας την ταχύτητα, μην τολμώντας ν’ ανεβοκατεβάσω τις στροφές της μηχανής. Το εξωτερικό θερμόμετρο του αυτοκινήτου έδειχνε -3⁰ κι αυτό από μόνο του ήταν αρκετό να με κάνει ιδιαίτερα προσεχτικό, γιατί πάντα υπήρχε περίπτωση σε κάποιο ανήλιο σημείο του δρόμου να συναντήσω πάγο. Παρ’ όλη την «τετρακίνηση» του αυτοκινήτου, πάντα υπήρχε ο κίνδυνος να χάσω τον έλεγχο και να βγω από τη σχετική ασφάλεια του δημόσιου δρόμου.