Χρόνια κι αρμάθες σύκα…

 Γράμμα του Γιώργου Παληγεώργου από το Αγρίνιο

Σύκα λιβανά

    Ασκώνεις τα μάτια κι η εσπέρα, γιομάτη την αγκαλιά της πορτοκάλια, σκορπάει χρώματα, λίγο πριν ξεθαρρέψουνε τ’ αστέρια. Η άσπρη γραμμή στον ουρανό, π’ αφήνει πίσω του τ’ αεροπλάνο καθώς απομακρύνεται, όλο και ξεθωριάζει και σβιέται κι εσύ, ‘πως το χούι σου άκοπα, μηρυκάζεις τις απορίες σου, από γεννησιμιού σου ίσαμε σήμερα.

    Πόσες Ολυμπιάδες, πόσα χρόνια, πόσους πόλεμους, πόσους όρκους, πόσες φλόγες, πόσα ψέματα, πόσα φραγκόσυκα και πόσα αγκάθια θα μετρήσουμε, κάτω απ’ τ’ αυγουστιάτικα φεγγάρια ιστορώντας; Ουκ έσται τέλος, ‘πως θα έλεγε κι ο Παπατρέχας του Κοραή.

Λιακάδα εντός μου!

 Γράμμα του Γιώργου Παληγεώργου από το Αγρίνιο

    Έβρεχε κι έπρεπε να πάνε αργά το βράδυ, απ’ το Κουκάκι χαμηλά στην Καλλιθέα. Θα πάρουμε ταξί; τον ρώτησε· όχι, θα περπατήσουμε στη βροχή, της απάντησε κι εκείνη ξαφνιασμένη, σχεδόν ενθουσιασμένη, τούδωσε ένα φιλί. Φτάσανε στην Καλλιθέα μουσκίδι, μα έπλεαν στη νιότη τους και στέγνωναν στη φλόγα τους.

    Το πρωί που ξυπνήσανε, τον ρώτησε, πώς του ήρθε ψες η ιδέα να περπατήσουνε νυχτιάτικα μες στη βροχή κι εκείνος άρχισε ξομολογητικά να της φανερώνεται θαρρείς ουράνιο τόξο.

Το Αλφάδι

 Γράμμα της Ανατολής Μελίδου από τη Θεσσαλονίκη

    Καθόμασταν σε μια σκιά με μια φίλη και μιλάγαμε. Απέναντι οι εργάτες του Δήμου δούλευαν μέσα στον ήλιο. Πεζοδρόμηση σε ένα δρομάκι κάθετο στην θάλασσα.

    - Νομίζω από την δεξιά πλευρά τους ξέφυγε λίγο η κλίση, μου λέει η φίλη μου. Τα νερά θα μπαίνουν μέσα στα καταστήματα.

    Όντως από την μία πλευρά, ξέφυγε λίγο η κατάσταση...

    Μα καλά αναρωτηθήκαμε, δεν έχουν εκείνο το εργαλείο, εκείνο που ισιώνει το τσιμέντο; Εκείνο με το υγρό και την σταγόνα στην μέση, που ισιώνει τα πάντα. Αλήθεια πως το λένε;

Είσι μι τα καλά σ’ ουρέ, γιουρτάζ’νι οι γ’ναίκις!

 Γράμμα του Γιώργου Παληγεώργου από το Αγρίνιο

Σοκολατάκια Μαργαρίτα

    Εκειά τα χρόνια, φόντε οι διάτες των προεστών ήτανε νόμος, οι νέοι κι οι κοπέλες παντρεύονταν κατά τα πεναίματα του προξενητή και κατά τη σιάξη των πατεράδων τους, που δέχονταν να συμπεθερέψουν.

    Έτσι και παντρεύονταν οι κοπέλες, εξόν που άλλαζαν αφεντικό – απ’ τον πατέρα και τους αδερφούς, στον πεθερό, στον άντρα και στα κουνιάδια -, άλλαζαν κι επώνυμο κατά νόμο κι έπαιρναν το επώνυμο τ’ αντρός τους, άλλαζαν κι όνομα κατά χούϊ· άμα κάποια έπαιρνε Κίτσο την έλεγαν Κίτσαινα, άμα έπαιρνε Μπάκια την έλεγαν Μπάκαινα, Γιάννη Γιάνναινα, Φώτη Φώταινα, Θωμά Θωμέσια, Περικλή Περικλέσια, Σταύρο Σταύραινα κ.ο.κ.

Το μακρύ ζεστό καλοκαίρι του '67

 Γράμμα του Παντελή Γουλάρα από το Δουβλίνο

Ένα τμήμα από τη μεγάλη μας παρέα εκείνου του καλοκαιριού. Όλοι λίγο-πολύ συγγενείς μεταξύ μας πλην του Γρηγόρη. Από αριστερά όρθιοι, Γιώργος, Παντελής ΘΓ, Γρηγόρης, Αφρούλα, Ζωή. Καθισμένοι, Μαίρη, Παντελής Σ., Παντελής ΑΓ (εγώ) και Μιχάλης.

    Πλαταμώνας. Γενέθλιος τόπος. Τόπος ονείρου.

    Εκεί που ο Κάτω Όλυμπος βρέχει τα πόδια του στο σβήσιμο του Θερμαϊκού, βρίσκεται ξαπλωμένος ο Πλαταμώνας. Λίγο μετά το Κάστρο με το ίδιο όνομα, και λίγο πριν τη λιμνοθάλασσα που σηματοδοτούσε το φυσικό όριο της Μακεδονίας με τη Θεσσαλία, βρίσκεται το χωριό του Πλαταμώνα, τελευταίο τότε χωριό της Πιερίας προς το Νότο. Από πάνω του μέσα από φιδογυριστά μονοπάτια ή από τον μοναδικό χωματόδρομο και μέσα από τις κατάφυτες πλαγιές του Ολύμπου μπορούσε κανείς να ανέβει στον Παντελήμονα (τον ένα και μοναδικό τότε) το χωριό γεννήτορα και ιδρυτή του Πλαταμώνα.

Ημέρες του Αυγούστου

 Γράμμα της Ανατολής Μελίδου από τη Θεσσαλονίκη

Τα κορίτσια

    Αγαπώ τις ηλικιωμένες κυρίες που κάθε καλοκαίρι κάνουν τα μπάνια τους στην Αγία Τριάδα, στον Μπαχτσέ, στην Περαία... Κουβαλάνε πάνω τους κάτι από την παλιά Θεσσαλονίκη. Το πρόσωπό τους διάφανο, από τον χρόνο που πέρασε. Το σώμα τους συνήθως βαρύ. Μέσα στην θάλασσα όμως ξαναγίνονται τα μικρά εκείνα κορίτσια, που ερχόταν με τους γονείς τους για μπάνιο, με το καραβάκι. Είναι πρόθυμες, γενναιόδωρα να μοιραστούν όλα τα "μυστικά" τους, ό,τι και να σημαίνει αυτό. Τips ομορφιάς, συνταγές για γιαουρτοζελεδάκια, αναμνήσεις χαρούμενες, φόβους για το τώρα και το μετά, ιδέες για διακόσμηση, πικάντικα στιγμιότυπα, γιατροσόφια. Κι όταν πια μουλιάζουν τα χέρια από την πολλή ώρα μέσα στην θάλασσα, κοιτάζουν με κάποια μικρή κρυμμένη αγωνία.