Η αύρα στο άβατο

Γράμμα του Γιώργου Παληγεώργου από το Αγρίνιο

Μονή Καρακάλου

     Καθισμένος, μ’ ένα βιβλίο στο χέρι, στο κιόσκι έξω απ’ το μοναστήρι, άφηνε το βλέμμα του πέρα ως την ανατολή, π’ αχνό κοντύλι ζωγράφιζε τη Θάσο πάνω στο γαλάζιο και γεύονταν την αύρα. Κι έπαιρνε τον αντικατοπτρισμό σαν απόκριση κι αντίδωρο της θαλάσσης κι ανάπλαθε εικόνες απ’ τον παρελθόν κι έφκιανε φαντασίες για το μέλλον και γύριζε στο τώρα, πούβλεπε το ποδάρι του Άθωνα να λούζεται στα νερά του πελάγου.

Αναμνήσεις μέσα από τα χαλάσματα

Γράμμα του Γιώργου Πριόβολου από τον Καταρράκτη της Άρτας

Το χάλασμα παλιό κατώι που πάνω του ήταν το σπιτάκι

     Στέκει εδώ και 43 χρόνια μισογκρεμισμένο, ερειπωμένο, πνιγμένο μέσα στα βάτα, και τις τσουκνίδες.

     Και όμως εδώ ήταν το πατρικό σπίτι, στο χωριό που γεννήθηκε ο πατέρας Βασίλης, τα άλλα δύο αδέλφια και οι τρεις αδελφές. Στον Καταρράκτη Άρτας, στα Τζουμέρκα. Η γιαγιά Ρίνα έμεινε χήρα από νωρίς. Ο παππούς Γιώργος, νέος συμμετείχε σε εκστρατευτικό σώμα της Ελλάδος στην Τουρκία. Αιχμαλωτίστηκε, και όταν γύρισε πάλι στην πατρίδα, ήταν ήδη πολύ ταλαιπωρημένος και ασθενής. Το 1943 ανεβαίνοντας από την Άρτα στο χωριό πέθανε από ημιπληγία*.

Ταξιδιώτης με αιτία Νο 3

Γράμμα της Φυλιτσας Σοφιανού από τη Θεσσαλονίκη

     Ο φετεινός Απρίλης, ήταν ένας διαφορετικός Απρίλης, λόγω κορονοϊού και καραντίνας για μεγάλο μέρος του κόσμου. Η αδυναμία μετακίνησης και το κλείσιμο σχεδόν όλων των παρεχόμενων υπηρεσιών, μας καθήλωσε στο σπίτι.

Ο ναυαγός

Γράμμα της Ελένης Δημητριάδου από τη Θεσσαλονίκη

Ο “ναυαγός” (Φωτογραφία Α. Βογιατζή, Αρχείο Γ. Κανατά)

     Καλοκαίρι του 1962. Έχουμε αφήσει πίσω μας στη Βέροια το μπαμπά να δουλεύει και να ζεσταίνεται, κι εμείς οι τρεις - η μαμά, η αδελφή μου η Φιφή κι εγώ - το σκάμε για τη Χαλκιδική. Διακοπές και μπάνια στις Καλύβες, ίσα κάτω από τον Πολύγυρο την πατρίδα της μαμάς, παρέα με τη θεία Χρυσάνθη και το γιό της το Γιαννάκη. Ο εξάδελφός μου ο Γιαννάκης είναι το καμάρι της οικογένειας. Φοιτητής Ιατρικής, πολύ έξυπνος, άριστος στα γράμματα. Και πολύ καλός, και πολύ τον αγαπώ.

Μέρες Πανδημίας. Μερικές συγκρίσεις ανάμεσα στην Ελλαδα και στην Ιρλανδία

Γράμμα του Παντελή Γουλάρα από το Δουβλίνο

Πρώτη εβδομάδα του lockdown. Δρόμοι έρημοι αν και μόλις έχει νυχτώσει

     Είχα προγραμματίσει να ταξιδέψω στην Ελλάδα στις 21 Μαρτίου για καμιά δεκαριά μέρες. Δυστυχώς η εξάπλωση της πανδημίας και στις δυο χώρες με ανάγκασε να παραμείνω στην Ιρλανδία, σε συνθήκες απομόνωσης κατ' οίκον, όπως όλοι σχεδόν οι κάτοικοι της χώρας. Έχοντας την άνεση χρόνου, άρχισα να ενημερώνομαι πιο αναλυτικά για το τι συμβαίνει στην κάθε μια απ' της χώρες. Αυτήν της καταγωγής και αυτήν της διαμονής στον οποίο βρίσκομαι τα πέντε τελευταία χρόνια.