Τάνα

Γράμμα του Δημήτρη Κουκούδη από τη Βέροια

     Tάνα μου τι α ρίσιρι. Δηλ: Τάνα μου σε γέλασαν.

     Ένας αστικός μύθος τον Βλάχων από το Σέλι της Βέροιας.

     Η Τάνα!!! (Σουλτάνα).

     Η Τάνα, που ήταν ένα υπαρκτό άτομο, μιας ερωτικής ιστορίας, από αυτές που αλλού γινόταν βιβλία κι αλλού τραγούδια.

     Η Τάνα, που έγινε τραγούδι και χορευόταν σε κάθε περίσταση, στα βλαχογλέντια της περιοχής.

     Η Τάνα, που γελάστηκε ...από έρωτα.

     Η Τάνα, που ερωτεύτηκε κάποιον Σωτηράκη και άφησε το όνομά της σ' ένα τραγούδι και έφυγε στην Αμερική, φορώντας τα Βλάχικα ρούχα με το ...λιμπαντέ (κοντό γιλεκάκι με χρυσοκέντημα) ενώ ο Σωτηράκης χάθηκε, πίνοντας ...τον περίφημο καφέ που λέει και το τραγούδι.

     Το βρήκα να το τραγουδάει ο Νίκος Ζιώγαλας και θυμήθηκα τον Γιώργο τον Κόγκα, που μας μάθαινε χορό τότε και μου έλεγε χαμογελώντας... θεία μου ήταν η Τάνα...!!!

     Τότε οι έρωτες γινόταν και ...τραγούδια, εκτός από αιτία καταστροφής.

     Η μάλλον η καταστροφή του έρωτα γινόταν τραγούδι.

     Τέτοιες ιστορίες οι Ιταλοί τις κάναν Όπερες...!

     Σε μένα μου το τραγούδαγε η γιαγιά μου, στα Βλάχικα, στην αυλή μας, κάτω από το πλατάνι, δίπλα από το ποτάμι, που περνώντας δίπλα μας, έπεφτε και γυρνούσε την καρούτα από τον σουσαμόμυλο, λίγο πιό κάτω απο το σπίτι μας. Γνέθοντας μαλλί, σιγοτραγούδαγε και πάντα τέλειωνε με την ίδια φράση:

     “Είδες τι έπαθε η Τάνα...; Λάι Τάνα, Τάνα..."

     Βλάχικη Όπερα.

     Σημείωση: Το τραγούδι "Τάνα" συμπεριλαμβάνεται στο δίσκο του Νίκου Ζιώγαλα "Πέφτω Ψηλά".