Γράμμα του Γιώργου Παληγεώργου από το Αγρίνιο
Εξόν από το νυφιάτικο λαμαρινένιο κρεβάτι με τις μακριές τάβλες, τα μόνα της έπιπλα ήτανε ένα παλιό μπαούλο πούχε κληρονομήσει απ’ τη μάνα της κι ένα παλιό αρμάρι που τόχε η πεθερά της προικιάρικο. Είχε και κάτι κανίστρες κάτω απ’ το κρεβάτι που έβανε μέσα εσώρουχα και μάλλινα. Τα ρούχα τα καλά τα είχε σε κρεμάστρες πίσω απ’ την πόρτα της κάμαρης κι από πάνω είχε προσεχτικά στερεωμένο ένα σεντόνι, μη σκονίζονται. Για τα καθημερνά – κάνα σακάκι, κάνα παναφόρι – είχε κρεμάστρα πίσω απ’ την πόρτα του χειμωνιάτικου. Τα στρωσίδια και τα σκεπάσματα τάχε διπλωμένα και ντανιασμένα στο γοίκο. Τα καθημερνά κουζινικά τα έκρυβε κάτω απ’ τον πρόχειρο νεροχύτη. Το σκαφίδι και τα ταψιά τα έκρυβε στο υπόγειο και τάβγανε πάσα φορά που ζύμωνε.