5χρονο

 Γράμμα της Λένας Χ. Δημητριάδου από τη Θεσσαλονίκη

    Πεντάχρονο το «Στείλε μου γράμμα...» και σαν το σκέφτομαι ούτε που το καταλαβαίνω πώς μεγάλωσε τόσο.

    Ήταν τότε θυμάμαι, λίγο πριν γέννηση του. Πατέρας του ο Παντελής Γουλάρας, συμμαθητής μου από το Δημοτικό σχολείο στη Βέροια, που τον ξαναβρήκα χάρη στο διαδίκτυο. Ο Παντελής που με κείνο το «Γεια σου Ελενίτσα!» μου άνοιξε θαρρείς τις κλειστές πύλες του Δημοτικού και με καλωσόρισε εκ μέρους των άλλων παιδιών σαν να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα.

    Ήταν τότε λίγο μετά τη γέννησή του, που ρώτησα τον Παντελή δειλά: «Μπορούμε να αναρτούμε στο ιστολόγιο και άλλα θέματα εκτός από ταξίδια;». Γιατί από πολύ καιρό ήθελα να φωνάξω τις δικές μου ιστορίες για τα χρόνια εκείνα τα αλησμόνητα στη Βέροια, τότε που μικρό κορίτσι περπατούσα στους δρόμους της, ζούσα με τους ανθρώπους της και την αγάπησα με μια αγάπη βασανιστική, σαν αυτές που δημιουργεί ένα φευγιό ξαφνικό.

    Στο «Στείλε μου γράμμα...» βρήκαν φιλόξενο σπίτι οι περιπέτειές μου οι Βεροιώτικες αλλά κι άλλες, γεμάτες νοσταλγία, αισθήματα, χαρές και λύπες. Ιστορίες που με ξαναγύριζαν στα ανέμελα χρόνια ή με προσγείωναν στο τώρα. Και μου δόθηκε έτσι η ευκαιρία να τις μοιραστώ με φίλες και φίλους, γνωστούς κι αγνώστους.

    Ύστερα, χάρη στην πρωτοβουλία του ακάματου Παντελή, πήραν το δρόμο τους. Κάποιες χώρεσαν ανάμεσα σε άλλες στους δύο συλλογικούς τόμους «Στείλε μου Γράμμα…» και «Κάθε γράμμα ένα ταξίδι». Κι άλλες μπήκαν στη σειρά, σαν ενιαίο μυθιστόρημα των παιδικών και των πρώτων εφηβικών μου χρόνων στη Βέροια, και αποτέλεσαν το πρώτο προσωπικό μου βιβλίο «Το καροτσάκι στον Αλιάκμονα».

    Το «Στείλε μου γράμμα...» μου έδωσε κι ένα δώρο ακόμη. Εκεί μέσα είχα τη χαρά να ξαναβρώ αγαπημένα πρόσωπα σαν την Άρτεμη, αλλά και να κάνω καινούργιες φιλίες όπως αυτή με την Ανατολή που μαζί σκαρώσαμε κάποιες από τις ιστορίες του.

    Ευχαριστώ από καρδιάς τον ταλαντούχο και γενναιόδωρο φίλο Παντελή, που με ενθάρρυνε όχι μόνο να αρχίσω να δημοσιοποιώ τις ιστορίες μου, αλλά και να εκδώσω το δικό μου βιβλίο.

    Κι επειδή τώρα πια αισθάνομαι μέλος της οικογένειας του «Στείλε μου γράμμα...», εύχομαι στο πεντάχρονό μας να ζήσει χρόνια πολλά, να ανθίζει και να συνεχίσει να μας ταξιδεύει.

Σημείωση: Το παραπάνω κείμενο στάλθηκε από τη συγγραφέα για τη συμπλήρωση 5 χρόνων του ιστολογίου "Στείλε μου Γράμμα...".