Οι Κατερίνες του Μωριά

 Γράμμα του Γιώργου Παληγεώργου από το Αγρίνιο

    Δίχως να το πολυψάξω, από τότε που νόησα τον εαυτό μου, ήμουνα σίγουρος πως οι πλιότερες γυναίκες και κοπέλες είχανε το όνομα Μαρία. Σιγά-σιγά κατάλαβα πως ακολούθαε το όνομα Ελένη· μετά όμως μου ήταν δύσκολο να βρω τη σειρά, ποιο νάταν άραγε το τρίτο, ποιο παρακάτω όνομα στις γυναίκες; Άκρη δεν ηύρα. Έτσι καταλάβαινα τότε στο χωριό κι απέ μετά στην πόλη στο γυμνάσιο.

    Τα χρόνια από πάντα στ’ αυλάκι κύλαγαν και διάβαιναν κι έφτασε η μέρα π’ άλλαξα τόπο και διάβηκα τη μεγάλη περαταριά απ’ τ’ Αντίριο στο Ρίο και γνώρισα την Πάτρα και την Πελοπόννησο κι απέ την επίλοιπη Ελλάδα.

    Άρχισα να συντονίζω τους ήχους με τα χρώματα και πως μέσα τους έπαιζαν των κοριτσιών τα ονόματα. Ήτανε τότε που σιγουρεύτηκα, ότι το τρίτο όνομα που συναντιέται στις γυναίκες, ήταν Κατερίνα κι έπαιζε ωραία μέσα στους ήχους και τα χρώματα και μόλο που ήταν συνηθισμένο, συνάμα πάσα μια ήτανε κι έκπληξη· ήτανε τότε που η γενιά μου γνώριζε τον έρωτα κι ήταν εκείνες οι Κατερίνες τραγούδια, λουλούδια και πουλιά.

    Τα ματαφέρνω σήμερα στο νου μου και λογαριάζω πως η Κατερίνα έφτασε νάναι το τρίτο όνομα στην Ελλάδα ότι είναι όνομα πολλά έμορφο, μα πάλε συλλογιέμαι, ότι σε κάποια μέρη οι Κατερίνες είναι λιγοστές. Και ματασυλλογιέμαι ότι είναι πολλές οι Κατερίνες του Μωριά.

    Και φέρνω γύρω το νου μου, πάσα χρόνο τέτοια μέρα, 25 του Νοέμβρη, να βρω σε ποιες χρωστάω πολυχρονίσματα, καμιά μη λησμονήσω. Ένα τραγούδι να τους πω..!

    Σημείωση: Η ιστορία αυτή δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά, στις 25 Νοεμβρίου 2020,στο προφίλ του συγγραφέα στο Facebook.