Γράμμα του Ανδρέα Μαρολαχάκη από τη Χαράδρα της Ημαθίας
Ένα ποίημα
Οι σκιές δεν ήταν μόνο πάντα άσπρες
Γίνονται σκούρες σαν συναντούν τις μάντρες
Χλωμό το φως του φεγγαριού τους δίνει άλλη όψη
Και όλοι νιώθουν άβολα στου ξυραφιού την κόψη
Το βουητό π' ακούγεται απ' της θάλασσας το κύμα
Θυμίζει ότι κανείς αν θέλει δεν γίνεται το θύμα
Οι χριστιανοί κι αλλόθρησκοι άδικα πεθαίνουν
Για την άλλη τη ζωή που θέλουν και προσμένουν
Και προσκυνούν με σεβασμό τα ιερά τους σκεύη
Όλοι για αγάπη τους μιλούν το μίσος περισσεύει
Γιατί θα ξεχωρίζουμε… δικοί μας και οι άλλοι
Κι αυτό θα συνεχίζεται και θα υπάρχει πλάνη
Η πίστη μισαλλόδοξη νικά την όποια λογική τους
Σαν θεμέλιο και υπόσχεση στη νίκη την δική τους
Πολέμους όλοι κάνανε πάντα με τον Θεό τους
Σύμβολα και λάβαρα να οδηγούν όλη την ζωή τους
Χαμένοι μες την πίστη τους ξεχνάν την ανθρωπιά τους
Το δίκαιο είναι μ' αυτούς και ο Θεός ομορφαίνει την θωριά τους
No comments:
Post a Comment