Κάτι χτύποι...

 Γράμμα του Γιώργου Παληγεώργου από το Αγρίνιο

    Κάτι χτύποι, θόρυβοι παιδιών πες, απ’ τον πετροπόλεμο αχάνε στο κεφάλι μου.

    Μπήκαμε σε καυγά τα παιδιά, συνήθειο μας μαθές, κι αρχίσαμε πετροπόλεμο, συνήθειο μας κι αυτό. Την άλλη μέρα πάλε φιλιώσαμε, πάλε ματαπαίξαμε πετροπόλεμο και πάλε ματαφιλιώσαμε. Κι ένα-ένα τα παιδιά ξεπεταγόμασταν και βγάναμε φτερά και φεύγαμε σαν τα πουλιά για την πολιτεία… Κάποτε ο πετροπόλεμος τέλεψε, έπαψαν κι οι χτύποι, μόλο που τα λιθάρια ύπαρχαν ακόμα… κι έπαψαν κι οι φωνές, ότι τα παιδιά της ρούγας αποσωθήκαμε.

Αναμνήσεις από τη στρατιωτική θητεία

 Γράμμα του Ανδρέα Μαρολαχάκη από τη Χαράδρα Ημαθίας

    Εμείς οι άντρες έχουμε κάποιες ιδιαιτερότητες, που συνήθως οι γυναίκες τις αγνοούν ή δεν μπορούν να τις κατανοήσουν. Φυσικά αναφέρομαι στην πλειοψηφία των αντρών και όχι σ' όλους. Σε κάποια περίοδο της ζωής μας, κοντεύουμε να ξεχάσουμε το βαφτιστικό μας όνομα, γιατί όλοι μας προσφωνούν με το επίθετό μας, δηλαδή με το οικογενειακό μας όνομα. Αυτό συμβαίνει την εποχή που υπηρετούμε τη θητεία μας στον στρατό. Όλοι, αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, ακόμη και συνάδελφοι στρατιώτες, μας αποκαλούν με το επώνυμό μας!

Δεν δεχόμαστε διαφημίσεις

 Γράμμα του Παντελή Γουλάρα από το Δουβλίνο

    Το έβλεπα καθημερινά στην Ελλάδα, στις εξώπορτες των πολυκατοικιών. “Δεν δεχόμαστε διαφημίσεις”. Παντού! Σε κεντρικές πολυκατοικίες, σε συνοικιακές πολυκατοικίες, ακόμα και σε μονοκατοικίες. “Δεν δεχόμαστε διαφημίσεις!”. Σε κάποιες μάλιστα πολυκατοικίες, έχουν αφήσει ένα χαρτόκουτο έξω από την εξώπορτα, με την υπόδειξη να ρίχνονται εκεί τα διαφημιστικά φυλλάδια. Γιατί αυτό εννοούν με το “δεν δεχόμαστε διαφημίσεις”. Όλα εκείνα τα διαφημιστικά φυλλάδια, μικρά ή μεγαλύτερα, από σούπερ μάρκετ, με έξαρση τις μέρες των προσφορών, από εμπορικά καταστήματα, που γίνονται πιο πολλά όταν είναι περίοδος εκπτώσεων, αλλά και από φροντιστήρια, ιδιαίτερα τις περιόδους που βγαίνουν τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εισαγωγικών εξετάσεων στα πανεπιστήμια. Ένα πολύχρωμο σύνολο διαφημίσεων.

Ο Χρήστος στο γήπεδο του ΠΑΟΚ

 Γράμμα του Ανδρέα Μαρολαχάκη από τη Χαράδρα της Ημαθίας

    Ήταν το τέλος του καλοκαιριού του 2016. Για την ακρίβεια είχαμε μπει ήδη στον Σεπτέμβριο. Δεν θυμάμαι για ποιο λόγο, η κόρη μου έφερε τα δίδυμα στη Βέροια. Μαζί με τα ρούχα και τα παιχνίδια τους, μας έδωσε και κάποιες οδηγίες για τη διατροφή τους, την ώρα που θα έπρεπε να κοιμούνται, τις ώρες που θα έπαιζαν, τι ρούχα θα φορούσαν όταν θα έβγαιναν έξω, με ποιους θα έπαιζαν, πότε και πόσες ώρες θα έβλεπαν τηλεόραση και γενικά κάποιες οδηγίες οι οποίες μου φαινόταν το λιγότερο υπερβολικές, αλλά οφείλαμε να τις σεβαστούμε!

Βάλε κι έναν Μπαλζάκ

 Γράμμα του Παντελή Γουλάρα από το Δουβλίνο

Ονορέ ντε Μπαλζάκ

    Στην εποχή του διαδικτύου και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, ιδιαίτερα του Facebook, εμφανίζονται συχνά διάφορα ρητά, διάσημων ανθρώπων, που παρουσιάζονται λίγο-πολύ ως αξιώματα από τους ανθρώπους που τα δημοσιεύουν.

    Σ' αυτή τη διαδικασία, την τιμητική τους έχουν οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, είτε φιλοσοφικών κειμένων, είτε ιστορικών, είτε και θεατρικών ακόμα. Ο Σωκράτης (έστω κι αν δεν έγραψε τίποτα ο ίδιος) ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης και άλλοι, τιμούνται δεόντως από τους φιλοσοφούντες του Ίντερνετ.