Κώστας

 Γράμμα του Ανδρέα Μαρολαχάκη από τη Χαράδρα της Ημαθίας

Ευχές και ξόρκια σου 'διναν να φύγεις απ' τη δίνη,

μα εσύ ούτε νοιαζόσουνα τι η ζωή σου δίνει.

Και σε καπνούς που θόλωναν τη μνήμη και την κρίση

ολημερίς χανόσουνα στης πρέζας το μεθύσι.

Έτσι κι αλλιώς δε σε 'νοιαζε ο κόσμος τι θα πει.

Γλεντούσες με τ' ασήμαντα δεν σ' ένοιαζε η ντροπή.

Όλος ο κόσμος ήτανε για σένα ένα παιχνίδι

και τη ζωή σου έβαζες κόντρα σ' ένα λεπίδι.

Στα είκοσι βαρέθηκες, δεν είχες,μου 'πες, μέλλον

γρήγορα μόνος πέταξες το σύστημα των φρένων.

Και στις στροφές κατέληξες δίχως σταματημό,

σαν κάποιος να σου έδωσε ενα πικρό χρησμό.

Μα εσένα δεν σε ένοιαζε τι λένε οι θεοί.

Ετσι κι αλλιώς σ' εμπαίζανε και ήτανε αισχροί.

Τα φρένα τότε ξέχασες στην ύστατη στροφή

και όσοι σε θυμούνται πια λένε καταστροφή!