Τα Γράμματα - Τα μικρά κτίσματα του Αγίου Όρους

 Γράμμα του Δημήτρη Κουκούδη από τη Βέροια

Τα Γράμματα

    "Άντε να πούμε τα γράμματα..."

    Είναι μιά έκφραση της τοπολαλιάς του Αγίου Όρους.

    Σημαίνει άντε να ανοίξουμε τα βιβλία να διαβάσουμε και να ψάλλουμε...

    Όμως αυτή η μηχανή, που έχει μέσα της, αυτή η έκφραση, σέρνει πολλά βαγόνια...

    Και στα βαγόνια χωράνε άνθρωποι κι εμπορεύματα.

    Ζώα μικρά μετά μεγάλων...

    Και σταματάει η μηχανή αυτή κατά πώς αντέχει ο καθένας το ταξίδι ...λέγοντας τα γράμματα, για ανθρώπων έργα.

    Έργα και σκέψεις ανθρώπων σε σελίδες φθαρμένες, πολύ γυρισμένες από δάχτυλα, σημαδεμένες από σταλαγματιές κεριών και δακρύων, έως βαθέως.

    Στο λίγο φως, στην ησυχία για να μαζεύεται ό νους και η σκέψη να μη σκορπά στα άσκοπα, άνθρωποι μονάχοι, μονομάχοι κι άλλοι πολλοί μαζί, λένε τα γράμματα…

    Ευτυχώς έχει ακόμα κάποιους να λεν τα γράμματα για μας, κι ας ξέρουμε γραφή κι ανάγνωση, αλλά δεν λέμε ν' ανοίξουμε κανένα βιβλίο...

Τα μικρά κτίσματα του Αγίου Όρους

Φωτογραφία από το λεύκωμα "Άγιον Όρος" του Κώστα Μπαλάφα

    Στο Άγιον Όρος συναντάς μικρά κι ασήμαντα κτίσματα σαν αυτό της φωτογραφίας.

    Κτίσματα που συνειρμικά, εξαιτίας των μεγάλων καστρομονάστηρων που θα δεις, τα προσπερνάς και δεν τα θυμάσαι.

    Είναι τα «μικρά» κτίσματα του Αγίου Όρους.

    Δεν σου επιβάλλονται ούτε με το μέγεθος ούτε με την αρχιτεκτονική τους. Δεν έχουν τέχνη και τεχνική για να σε εντυπωσιάσουν, μέχρι την στιγμή που θα σου πει κάποιος, ότι εδώ, σ αυτό το μέρος, έγινε κάτι που θέλουν να το θυμούνται οι άνθρωποι που το έζησαν και για να το βρουν οι επόμενοι .

    Και μ' αυτά τα κτίσματα αφήνουν σημάδι.

    Σημάδι ότι εκεί έγινε κάτι, που πρέπει να το θυμούνται, με σεμνότητα και με απλότητα.

    Ένα θαύμαστό γεγονός.

    Ένα θαυμάσιο, ένα άξιο θαυμασμού.

    Ένα θαύμα.

    Ένα που δεν έχει λογική, αλλά έγινε.

    Κι όμως έγινε σε εκείνο το μέρος κάποτε.

    Το λένε εξάλλου τα αρχαία κυπαρίσσια, που φύτεψαν οι άνθρωποι τότε, να δείχνουν πάντα τον ουρανό και σαν φύλακες να στέκονται εκεί για πάντα.

    Εκεί είναι μέρος περισυλλογής και ησυχίας κι όχι φασαρίας.

    Ο ουρανός ανοίγει στην ησυχία εξάλλου και πρέπει να κάνεις σιωπή για να καταλάβεις. Και θα καταλάβεις κατά πόσο μπορείς.

    Τόσο θα δεις.

    Δεν βλέπεις πάνω από όσο αντέχεις.

    Δεν αντέχεται η αλήθεια από όλους το ίδιο.

    Μη μιλάς άλλο, σου λένε αυτά τα κτίσματα. Εδώ δεν είναι μοναστήρι, δεν είναι κελί, δεν είναι σκήτη.

    Κάτσε.

    Ηρέμησε.

    Αφουγκράσου.

    Άκου.

    Άκου και μην μιλάς.