Κουβέντες των τρελών

 Γράμμα του Ανδρέα Μαρολαχάκη από τη Χαράδρα Ημαθίας

Παράξενο θα ήτανε μαζί μου αν συμφωνούσες

Κι αν τα λόγια των πολλών εύκολα τα ξεχνούσες

Αυτά που καθορίζουνε πως θα 'πρεπε να ζήσεις

Και λένε αυτά που κέρδισες στην άκρη να τ' αφήσεις

Πολύ θα ήταν δύσκολο να ζήσεις δίχως «πρέπει»

Τον εαυτό σου να 'βλεπες απ' τα ψηλά να πέφτει

Των σαλεμένων ποιητών τους στίχους να διαβάζεις

Και απ' τα πρέπει της ζωής στα θέλω να διστάζεις

Πνιγμένος μες στις ενοχές το μέλλον σου να ψάχνεις

Συνθήκες που σ’ αρέσουνε με κόπο να τις φτιάχνεις

Με τις κουβέντες των τρελών θα 'πρεπε να φλιπάρεις

Μα απ' τα πρέπει των «σωστών» σίγουρα θα σαλτάρεις

Την ευωδιά της άνοιξης ποτέ δεν θα μυρίσεις

Στην εφηβεία που έζησες ποτέ δεν θα γυρίσεις

Χάπια που να σε φτιάχνουνε πάντα θ' αναζητάς

Μα σ' όσα λάθη έκανες και πάλι θα γυρνάς

Θα πνίγεσαι μες στους καπνούς και τις αναθυμιάσεις

Και στους τρελούς που χλεύαζες θα ήθελες να μοιάσεις

Χορεύεις, στροβιλίζεσαι και πέφτεις σε γκρεμό

Κι ο χρόνος που σταμάτησε, μετράει το λεπτό