Γράμμα από τη Σαρωνίδα. Δυο ταξίδια με προορισμό το άγνωστο!

Του Σταύρου Γριζιώτη

Η ταινία κίνητρο...

...αλλά τα σύννεφα ποτέ δεν ήρθαν...

(Σὰ βγεῖς στὸν πηγαιμὸ γιὰ τὴν Ἰθάκη,

νὰ εὔχεσαι νἆναι μακρὺς ὁ δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.)

     Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή: Όλοι μας έχουμε πάνω από μία φορά σπαζοκεφαλιάσει σκεπτόμενοι πού θα πάμε φέτος διακοπές ή ποιός είναι ο καλύτερος προορισμός για ένα ταξίδι στο εξωτερικό.

     Ομολογώντας πως έχω υποβάλει ουκ ολίγες φορές τον εαυτό μου στη βάσανο αυτή, γράφω αυτό το γράμμα για να υποστηρίξω ότι ο σχετικός προβληματισμός είναι απολύτως άχρηστος! Μπορείτε κάλλιστα να βρεθείτε σε κάποιο μέρος είτε γιατί επισκεφθήκατε ξενιτεμένα παιδιά που σπουδάζουν, συγγενείς που εργάζονται, φίλους που χαίρονται να σας φιλοξενήσουν ή ακόμα και… κατά τύχη όπως θα σας διηγηθώ παρακάτω και να ανακαλύψετε εκεί που δεν το περιμένατε εξαιρετικά ενδιαφέροντα πράγματα, που οι

τουριστικοί οδηγοί και τα ταξιδιωτικά γραφεία αγνοούν ή παραλείπουν.

     Θα αναφερθώ σε δύο δικές μου εμπειρίες που θυμάμαι και θέλω με χαρά να μοιραστώ μαζί σας.

Το Ζέεφελντ

1. SEEFELD: ΕΜΕΙΣ ΓΙ ΑΛΛΟΥ ΚΙΝΗΣΑΜΕ ΚΙ ΑΛΛΟΥ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΗΓΕ.

     Το 2014 προβλήθηκε στους κινηματογράφους της Αθήνας η ταινία “Τα σύννεφα του Σιλς Μαρία” (Clouds of Sils Maria) με την Ζιλιέτ Μπινός. (Ψάξτε το αν δεν το έχετε δει). Ο τίτλος του έργου προέρχεται από ένα φυσικό φαινόμενο που δημιουργείται σε ένα φαράγγι στις Ελβετικές Άλπεις, όταν τα σύννεφα παίρνουν το σχήμα του φιδιού. Συνεπαρμένοι από το φιλμ αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου το επόμενο καλοκαίρι να ξεκινήσουμε από το Μιλάνο με νοικιασμένο αυτοκίνητο προς αναζήτηση... των σύννεφων!

     Εγώ, ο μέχρι τότε λάτρης της οργάνωσης και του προγραμματισμού του ταξιδιού κατάστρωσα το πλάνο που περιλάμβανε Λίμνη Κόμο, Ιταλικό & Αυστριακό Τιρόλο, φυσικά το περί ου ο λόγος ελβετικό φαράγγι Σιλς Μαρία και το κοντινό Σαιν Μόριτζ με κατάληξη στο Σάλτσμπουργκ. Σε κάποια άλλη ευκαιρία θα γράψω λεπτομέρειες και εντυπώσεις από τα απίθανα αυτά μέρη. Τώρα το θέμα μου είναι άλλο. Μπαίνοντας στην Αυστρία από Νοτιοδυτικά επισκεφθήκαμε το Ίνσμπρουκ. Καθώς είχαμε συνηθίσει τις προηγούμενες μέρες να διασχίζουμε χωριουδάκια, λίμνες, φαράγγια και να… “πετάμε στα σύννεφα” του Σιλς Μαρία, το Ίνσμπρουκ με την πολυκοσμία και την τουριστική ασφυξία μας κακοφάνηκε!

     Μετά από διήμερη διαμονή στην πόλη καταλήξαμε ότι σ’ αυτό το ταξίδι το Σάλτσμπουργκ δεν κολλάει! Πολυσύχναστους δρόμους, βιτρίνες, μουσεία, παλάτια τα αφήνουμε για άλλη φορά! Απόφαση: Σάλτσμπουργκ γιόκ! Μεταβολή και ξαναπαίρνουμε τα βουνά! Όμως για πού; Χωρίς το Σάλτσμπουργκ – τον εξ αρχής τελικό προορισμό μας – είχαμε κάποιες μέρες περίσσευμα πριν πάρουμε το δρόμο του γυρισμού για Ιταλία, αφού το αυτοκίνητο έπρεπε να παραδοθεί συγκεκριμένη μέρα πίσω στο Μιλάνο. Τότε εντελώς τυχαία, σχεδόν κατά λάθος πήραμε ένα δρόμο και βρεθήκαμε στο Ζέεφελντ του οποίου την ύπαρξη αγνοούσαμε εντελώς.

Εδώ βέβαια να προλάβω τους φανατικούς φίλους του Ολυμπιακού που μάλλον γνωρίζουν ότι κάθε καλοκαίρι η ομάδα κάνει την προετοιμασία της στο Ζέεφελντ! Εμείς όμως Ολυμπιακοί δεν είμαστε και μπορείτε να φανταστείτε την έκπληξή μας όταν γκουγκλάραμε τη λέξη Seefeld για να διαβάσουμε γι αυτό το φανταστικό τοπίο που απλώθηκε ξαφνικάνμπροστά στα μάτια μας και βγήκαν στην οθόνη όλα τα ελληνικά αθλητικά σάιτ με φωτογραφίες ποδοσφαιριστών!

Το καλύτερο δε από όλα ήταν αυτό: Αφού απολαύσαμε το εκπληκτικό αλπικό θέρετρο, αφού ανεβήκαμε με το τελεφερίκ στις κορυφές των βουνών και δροσιστήκαμε τσαλαβουτώντας στην λίμνη, ενθουσιασμένοι και καταχαρούμενοι περάσαμε στο τέλος από το αθλητικό κέντρο που βρισκόταν η αποστολή του Ολυμπιακού να πούμε ένα “γειά” στους πατριώτες.

Ο πρώτος ποδοσφαιριστής που μας αντιλήφθηκε ήρθε κοντά μας και μας ρώτησε:

“Έλληνες είστε;”

“Ναι”

“Και τι κάνετε εδώ πάνω καλοκαιριάτικα; Γιατί δεν είστε σε κανένα νησί να κάνετε τα μπάνια σας;”

Τι να του απαντούσα; Ο άνθρωπος τραβούσε τα ζόρια του (έμαθα ότι την επόμενη χρονιά άλλαξε και ομάδα…) ενώ εμείς είμαστε μεσ’ την τρελή χαρά. Το Ζέεφελντ που από καλή μας τύχη βρέθηκε στο δρόμο μας, για εκείνον ήταν ένας ετήσιος επαγγελματικός προορισμός ρουτίνας. Για μας ήταν μια μαγευτική αποκάλυψη.

Βρότσλαβ Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης

2. ΤΟ ΑΠΡΟΣΜΕΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΩ ΣΙΛΕΣΙΑ, ΣΤΑ ΒΟEΒΟΔΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΩΝΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ BLEDNE SKALY

     Για κάθε τουρίστα που θα επισκεφθεί την Πολωνία ο πρώτος προορισμός που έρχεται στο μυαλό του, είναι η Κρακοβία. Και δικαιολογημένα αφού πρόκειται αναμφισβήτητα για μια από τις ομορφότερες και με τεράστιο ιστορικό ενδιαφέρον πόλεις της Ευρώπης. Τι γίνεται όμως όταν το ταξίδι δεν γίνεται για τουρισμό αλλά γιατί αποφάσισες να σταθείς αλληλέγγυος σε έναν οικονομικό μετανάστη που ζει στην Ελλάδα και έχει σοβαρά μπλεξίματα με τη χώρα του; Πώς να ξέρεις πού θα σε βγάλει η άκρη, όταν φεύγεις για το Βρότσλαβ με πτήση μέσω Μονάχου, προκειμένου να συναντήσεις τον πολωνό δικηγόρο που θα αναλάβει να ξεμπλέξει τον φίλο την ώρα που η πολωνική πρεσβεία της Αθήνας αδυνατεί να του εκδώσει ταυτότητα και διαβατήριο; Κι όταν ο δικηγόρος αυτός βρίσκεται στη κωμόπολη Λεγκνίτσα κοντά στο χωριό Σβιντνίτσα τόπο καταγωγής του πολωνού μετανάστη; Μπέρδεμα! Αν το μυαλό σας πήγε στη Μακρυνίτσα και τη Στεμνίτσα δεν φταίτε εσείς! Πράγματι το ταξίδι αυτό έμοιαζε να είναι τόσο απρόβλεπτο, όσο ακατάληπτα ήταν τα τοπωνύμια του παράξενου προορισμού. Όμως οι τολμηροί ταξιδευτές έχουν την πολιούχο Θεά Τύχη που τους προστατεύει και τους καθοδηγεί. Όχι πάντα, οφείλω να προειδοποιήσω: Ας πούμε τις περισσότερες φορές. Η Θεά Τύχη λοιπόν φρόντισε να τελειώσουμε όσο πιό γρήγορα, εύκολα και ανώδυνα την υπόθεση που είχαμε αναλάβει, ώστε να μείνει αρκετός χρόνος για να χαρούμε τα δώρα της!

Βρότσλαβ μαρτυρική πόλη

     Δώρο πρώτο: Το Βρότσλαβ, η πόλη που είχαμε ορμητήριο μας, έτυχε εκείνη τη χρονιά να είναι Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης! Καθημερινές εκδηλώσεις, υπαίθριες συναυλίες, ανοιχτά μουσεία στην πανέμορφη κουκλίστικη πρωτεύουσα της Κάτω Σιλεσίας. Κι όταν χορτάσαμε από όλα αυτά, είχαμε μερικές ακόμα μέρες στη διάθεσή μας για να επισκεφθούμε το περίφημο υπόγειο αλατωρυχείο Βιελίτσκα, το πιο ασυνήθιστο αλατωρυχείο του κόσμου με ιστορία 700 ετών και περισσότερα από 300 χιλιόμετρα στοών. Και οπωσδήποτε το Άουσβιτς που αν ποτέ βρεθείτε στην Κρακοβία μην το παραλείψετε.

     Γιατί τα ταξίδια είναι πάνω απ’ όλα Γνώση. Η διασκέδαση έπεται. Και γιατί είναι καθήκον του ανθρώπου, ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη. Κι εκεί που θεωρείς ότι η εμπειρία έλαβε τέλος, διαπιστώνεις πως η Θεά Τύχη δεν έχει πει την τελευταία της λέξη. Έχει κι άλλο ένα δώρο να σου χαρίσει!

Το πέτρινο δάσος του Μπλέντνε Σκάλι

     Διασχίζοντας τις επαρχίες (Βοεβοδάτα) της Πολωνίας ανοίγω τους Google maps για να εντοπίσω το σημείο που βρισκόμαστε. Εμφανίζεται η ένδειξη “κοντινά αξιοθέατα”, Κλικ και ιδού το Δάσος Bledne Skaly! Αν το αναζητήσετε τώρα στον υπολογιστή σας, οι φωτογραφίες που θα δείτε, θα σας βοηθήσουν να κατανοήσετε την έκπληξή μας και τον θαυμασμό που μας κατέλαβε, μπροστά σε αυτό το ασύλληπτο έργο της Φύσης! Περπατώντας ανάμεσα στους τεράστιους πέτρινους όγκους με τα σχήματα που προκαλούσαν την ανθρώπινη φαντασία να κάνει κάθε λογής ερμηνείες, αναρωτιόμουν: Γυρίζοντας πίσω από αυτό το ταξίδι θα θυμάμαι ότι ο αρχικός προορισμός ήταν η επίσκεψη σε ένα δικηγορικό γραφείο στη Λεγκνίτσα λίγο πέρα απ’ τη Σβιντνίτσα; Αστεία πράγματα!

     Ο προορισμός αγαπητοί μου δεν υπάρχει! Κι αν υπάρχει δεν έχει σημασία. Το μεγαλείο βρίσκεται στο Ταξίδι!