Εκεί... στην ανατροπή της ερημιάς!

Γράμμα του Γιώργου Παληγεώργου από το Αγρίνιο

Το ξωκκλήσι τ' Αη Γιώργη

     Από μέρες 'τοιμάζονταν το προαύλιο τ' Αη-Γιώργη* κι όταν έπρεπε όλα ήταν έτοιμα, ταχτοποιημένα όλα και καλά.

     Ήτανε 10 Αυγούστου, μέρα Τρίτη και καθώς οι σκιές χάνονταν στον ερχομό της εσπέρας, έφτασαν οι ηθοποιοί με το σκηνοθέτη, να δουν το χώρο, το σκηνικό και το φωτισμό κι είπανε, "μπράβο, χώρος όμορφος... και μέσα τη φύση, μπράβο σας, μπράβο! Και το 'ξωκλήσι όμορφο, μπράβο!".

     Ο κόσμος τόξερε, θα παιζόταν θέατρο στο προαύλιο τ' Αη-Γιώργη. Τα παιδιά του Πολιτιστικού Συλλόγου τόχαν φροντίσει κι αυτό, όπως κι όλα τ' άλλα.

     Και γιόμισε κόσμο η δημοσιά κι έρχονταν γυναίκες κι άντρες και παιδιά και νέοι ερωτευμένοι. Απ' τις Φυτείες κι απ' την Παπαδάτου. Και γιόμισε η εξοχή μ' ανθρώπους και με χρώματα και γιόμισε η αυλή τ' Αη-Γιώργη μ' εκατοντάδες ψυχές κι ο Αη-Γιώργης χαίρονταν!

     Κι έπεσε η νύχτα πέλαγος, κι ο Αη-Γιώργης νησάκι φωτεινό. Ζύγωσε η ώρα να ξεκινήσει η παράσταση κι ο μαΐστρος λιγόστεψε και τα κλαριά σώπασαν, σώπασε και το κοινό και χαμήλωσαν τα φώτα.

Σκηνή από την παράσταση. Μπροστά ο Τάκης Χρυσικάκος και η Λουκία Πιστιόλα. Πιο πίσω η Κατερίνα Λιάτσου

     "Το αμάρτημα της μητρός μου", το αριστούργημα του Γεωργίου Βιζυηνού, η παράσταση άρχισε. Όλοι χωθήκαμε μεσ' την ανάσα του πρωταγωνιστή και πηγαίναμε στα χρόνια εκείνα και πηγαίναμε στις μανάδες και τις αδερφές μας. Και το κεράκι στο παραθύρι τ' Αη-Γιώργη δάκρυζε κι ο Αη-Γιώργης μας κοιτούσε απ' το παραθύρι του. Δάκρυσαν - μπόρεσα να διακρίνω - και κάποιοι θεατές. Τα δυο χωριά συγγένεψαν κι η φύση έσμιξε με τον Άγιο, με την τέχνη, με τους ανθρώπους και με τα παιδιά του Πολιτιστικού Συλλόγου.

     Και τέλεψε η παράσταση κι ο κόσμος χειροκροτούσε πολύ και ξανά και ξανά!

     Και φύγανε μαγιεμένοι οι ηθοποιοί κι ο σκηνοθέτης κι είπανε πάλι, μπράβο!

     Το Κοινό ανακατεύτηκε και γίναμε παρέες και μεσ' τις συντροφιές μπήκανε κι οι ανάμνησες. Κι είπαμε πολλά. Κι είπαμε πως εδώ, τότες, ερχόμασταν εκδρομή και σμίγαμε τα δυο Δημοτικά σχολεία της Μαχαλάς** και της Παπαδάτου. Κι είπαμε πως από τότες είχαμε να ξανασμίξουμε τόσος κόσμος απ' τα δυο χωριά, εδώ στον Αη-Γιώργη. Κι εξαγνισμένοι ευχηθήκαμε καλή νυχτιά!

     Κι εκεί στην ανατροπή της ερημιάς, όλοι βεβαιωθήκαμε πως εμείς οι απλοί άνθρωποι μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο. Το μαρτυράνε τα παιδιά του Πολιτιστικού Συλλόγου Φυτειών, το μαρτυράει το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, το μαρτυράει κι ο Αη-Γιώργης!

     *Ο Αη Γιώργης είναι ‘ξωκκλήσι στα όρια των χωριών Φυτειών και Παπαδάτου απ’ τη μεριά της Παπαδάτου.

     **Μαχαλά, το παλιό όνομα (μέχρι το 1954) των Φυτειών.

     Σημείωση: Το κείμενο αναφέρεται σε θεατρική παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου "Το αμάρτημα της μητρός μου" του Γεωργίου Βιζυηνού, στις 10 Αυγούστου 2004, σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Γκόνη και πρωταγωνιστές τον Τάκη Χρυσικάκο και τη Λουκία Πιστιόλα. Για τις ανάγκες της παράστασης, ως φυσικό σκηνικό επελέγη η αυλή του Άη Γιώργη.

     Σημείωση 2: Η παραπάνω ιστορία δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά την Τετάρτη 22 Απριλίου 2020 στο προφίλ του συγγραφέα στο Facebook.