Μπάνικη και με καλή φωνή...

 Γράμμα του Γιώργου Παληγεώργου από το Αγρίνιο

Μουφλουζέλης

    Μου φαίνεται ήταν Ιούνιος του 1983, μια γλυκιά βραδιά στη Θεσσαλονίκη, όταν στο "Θέατρο Κήπου" έκαναν την εμφάνισή τους ο Κώστας Ρούκουνας κι ο Γιώργος Μουφλουζέλης - εποχή που το ρεμπέτικο αναβίωνε τη νιότη του. Ο πρώτος ντυμένος άψογα-κυριλέ, με ύφος ευγενικό και μετρημένος, ο δεύτερος ντυμένος πρόχειρα, αλέγρος, απλός και καλαμπουριτζής.

    Ο Ρούκουνας μας καλησπέρισε, μας ζήτησε συγγνώμη γιατί είχε ένα μικρό βράχνιασμα στη φωνή, εξ αιτίας ενός κρυώματος, όπως είπε - μετά από κάποιους μήνες πέθανε - και μας έλεγε δυο λόγια για το κάθε τραγούδι που θα ακολουθούσε, π.χ. θα σας πω στη συνέχεια ένα τραγούδι δικό μου ή του Κώστα Σκαρβέλη ή του Σπύρου Περιστέρη κ.ο.κ.

    Ο Μουφλουζέλης μας καλησπέρισε και αφού μας είπε ότι θα μας τραγουδήσει "ό,τι βγάλει η κουζίνα", αναζητώντας το γέλιο μας, πριν ξεκινήσει το τραγούδι, μας είπε μια μικρή ιστορία.

Ρούκουνας

    "Τον καιρό της κατοχής, που θέριζε η πείνα, μαζευόμασταν μπουλούκια και γυρίζαμε από χωριό σε χωριό και παίζαμε, όπου ήτανε χαρά και πανηγύρι, για ένα πιάτο φαΐ κι άμα λάχαινε και για κάτι παραπάνω. Στο μπουλούκι είχαμε και μια τραγουδίστρια, Μαρία τ' όνομά της, μπάνικη και με καλή φωνή, αλλά ήτανε κάπως ξινή κι απόμακρη, αλλά εμένα μ' άρεσε· σάματι είχαμε και καμιά καλύτερη;

    Καθώς πηγαίναμε από χωριό σε χωριό με τα μπαγάζια μας ποδαράτο, εγώ είχα το νου μου νάμαι σιμά στη Μαρία κι όπου ήτανε κι ήθελε βοήθεια, της έδινα το χέρι μου να την τραβήξω στην ανηφόρα, να πιάσω λίγο το χεράκι της. Άμα ήτανε να ανέβουμε σε καμιά πεζούλα, την ανασήκωνα και λίγο από πίσω, να νιώσω και λίγο τα γοφιά της. Τέλος πάντων, πέρασαν σαράντα χρόνια από τότες.

Θέατρο Κήπου Θεσσαλονικης

    Τις προάλλες τη συνάντησα στην Αθήνα, σ' ένα δρομάκι στην Ομόνοια και κάτσαμε λίγο να τα πούμε. Κι αρχίσαμε να λέμε για τα παλιά.

    - Θυμάσαι Γιώργο, τότε στην κατοχή, που πηγαίναμε μπουλούκι από χωριό σε χωριό; με ρώτησε η Μαρία

    - Ξεχνιούνται αυτά τα πράματα; της είπα κι εγώ

    - Τότε εγώ Γιώργο σε αγαπούσα, μούπε η Μαρία

    - Και τώρα μου το λες ρε Μαρία, που δε μπορώ να πάρω τα πόδια μου;"

    Το "Το Θέατρο Κήπου" σκεπάστηκε απ' το χάχανο π' αμόλησε το φοιτητομάνι - κυρίως των κοριτσιών, που παρακολουθούσε τη ρεμπέτικη βραδιά. Γέλασε με την καρδιά του κι ο Μουφλουζέλης!

    Ο Γιώργος Μουφλουζέλης, πέθανε στις 4 Αυγούστου το 1991, στα 79 του χρόνια, αφήνοντας πίσω τα τραγούδια του, το καλοκάγαθο ύφος του και την αφοπλιστική του ειλικρίνεια. "Όλα αυτά τα τραγούδια δεν είναι δικά μου, κάμποσα ήτανε αδέσποτα κι επειδή μ' άρεσαν και τάλεγα, τάπανε δικά μου", έλεγε.

    Πάντως το "εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο", είναι τραγούδι αυτοβιογραφικό του.

    Σημείωση: Η παραπάνω ιστορία δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 4/8/2019, στο προφίλ του συγγραφέα στο Facebook.