Ημέρες του Αυγούστου

 Γράμμα της Ανατολής Μελίδου από τη Θεσσαλονίκη

Τα κορίτσια

    Αγαπώ τις ηλικιωμένες κυρίες που κάθε καλοκαίρι κάνουν τα μπάνια τους στην Αγία Τριάδα, στον Μπαχτσέ, στην Περαία... Κουβαλάνε πάνω τους κάτι από την παλιά Θεσσαλονίκη. Το πρόσωπό τους διάφανο, από τον χρόνο που πέρασε. Το σώμα τους συνήθως βαρύ. Μέσα στην θάλασσα όμως ξαναγίνονται τα μικρά εκείνα κορίτσια, που ερχόταν με τους γονείς τους για μπάνιο, με το καραβάκι. Είναι πρόθυμες, γενναιόδωρα να μοιραστούν όλα τα "μυστικά" τους, ό,τι και να σημαίνει αυτό. Τips ομορφιάς, συνταγές για γιαουρτοζελεδάκια, αναμνήσεις χαρούμενες, φόβους για το τώρα και το μετά, ιδέες για διακόσμηση, πικάντικα στιγμιότυπα, γιατροσόφια. Κι όταν πια μουλιάζουν τα χέρια από την πολλή ώρα μέσα στην θάλασσα, κοιτάζουν με κάποια μικρή κρυμμένη αγωνία.

    - Αύριο τα ξαναλέμε...

    - Αύριο...

Η γειτόνισσα της παραλίας.

    Είχαμε λίγη ώρα που βγήκαμε από την θάλασσα και μαζεύαμε λίγο ήλιο. Ίσα να "στεγνώσουμε". Να και μια φίλη μας, κάπως περασμένης ηλικίας. Μια γειτόνισσα της παραλίας. Με το καρεκλάκι της παραμάσχαλα. Χαιρετιστήκαμε. Ρώτησε πως ήταν η θάλασσα. Αυτές τις μέρες είναι να την πιεις στο ποτήρι. Συμφωνήσαμε. Φαινόταν όμως αναστατωμένη. Και σαν λίγο στεναχωρημένη.

    - Όλα καλά; ρωτήσαμε.

    - Ναι, όλα μια χαρά... έκανα και κορμό (μωσαϊκό το λένε κάποιοι) πριν έρθω.

    - Μπράβο της λέω, το πιο αγαπημένο μου γλυκό.

    - Δεν πέτυχε όμως μου απαντάει... δηλαδή έγινε νόστιμο, αλλά κάτι έλειπε.

    - Τι έλειπε;

    - Δεν ξέρω, συνεχίζει... η συνταγή ήταν της μαμάς μου... και τα έβαλα όλα... όλα τα υλικά... και αρχίζει να αραδιάζει τα υλικά που χρησιμοποίησε, ακόμη και μια πρέζα αλάτι, που έγραφε η μανούλα μου... αλλά, να, δεν είχε εκείνη την γεύση, όπως όταν το έκανε εκείνη... και αναρωτιόταν.

    - Ίσως έλειπε μια πρέζα από την γεύση της μαμάς, της λέω...

    - Ναι, αυτό έλειπε και χαμογέλασε τρυφερά και λίγο ντροπαλά, σαν κοριτσάκι. Αυτήν την πρέζα αναζητούσα από το πρωί.

    Έψαξε την γνωστή θέση της δίπλα σ'ένα μικρό αλμυρίκι, κινήσαμε κι εμείς για το σπίτι. Ο ήλιος είχε αρχίσει να καίει.