Το Αλφάδι

 Γράμμα της Ανατολής Μελίδου από τη Θεσσαλονίκη

    Καθόμασταν σε μια σκιά με μια φίλη και μιλάγαμε. Απέναντι οι εργάτες του Δήμου δούλευαν μέσα στον ήλιο. Πεζοδρόμηση σε ένα δρομάκι κάθετο στην θάλασσα.

    - Νομίζω από την δεξιά πλευρά τους ξέφυγε λίγο η κλίση, μου λέει η φίλη μου. Τα νερά θα μπαίνουν μέσα στα καταστήματα.

    Όντως από την μία πλευρά, ξέφυγε λίγο η κατάσταση...

    Μα καλά αναρωτηθήκαμε, δεν έχουν εκείνο το εργαλείο, εκείνο που ισιώνει το τσιμέντο; Εκείνο με το υγρό και την σταγόνα στην μέση, που ισιώνει τα πάντα. Αλήθεια πως το λένε;

    Προσπαθούσαμε ώρα πολλή να θυμηθούμε. Όπως όταν ψάχνεις για μια λέξη στα σταυρόλεξα, που την ξέρεις, είσαι σίγουρος και είναι "κάτω από την γλώσσα" σου, αλλά η λέξη όλο και ξεφεύγει.

    - Αλφάδι! μου λέει κάποια στιγμή, θριαμβευτικά.

    - Μπράβο αλφάδι! ενθουσιάστηκα κι εγώ... Δεν έχουν ένα αλφάδι;

    Και τι ωραία λέξη, άλφα και πάλι άλφα, και το λάμδα με το φι δίπλα και το δέλτα μετά... και ισιώνει τα πάντα.

    Και νάχαμε λέει, ένα αλφάδι, να ισιώνει τα "στραβά" της ζωής μας. Να είναι η σταγόνα στην μέση και όλα να ισορροπούν. Τι ωραία που θάτανε.

    Από το μέρος της θάλασσας ήρθε ένα αεράκι. Ζεστό όμως κι αποπνικτικό. Γρήγορα αναζητήσαμε ένα πιο δροσερό μέρος κι αφήσαμε τις αμπελοφιλοσοφίες του καλοκαιριού για αργότερα...