Χορογραφία... για πέντε. Κεφάλαιο VIII

 Γράμμα της Άρτεμης Καλογήρου από το Λιτόχωρο Πιερίας

Πριν μερικά χρόνια η «Έπαυλις» αγοράστηκε από τον Καρατζόγλου και αναστηλώθηκε για την στέγαση της ΜΚΟ

    Δημοσιεύουμε σήμερα το 8ο κεφάλαιο του συλλογικού μας μυθιστορήματος "Χορογραφία... για πέντε"

    Η Ευδοκία πάλευε να ανοίξει το κασελάκι αλλά ήταν αδύνατον, χρειαζόταν κάποιο εργαλείο για να σπάσει την κλειδαριά. Ξαφνικά χτύπησε υπενθύμιση στο τηλέφωνο της, έπρεπε να φύγει γρήγορα για να ετοιμαστεί για εκείνη την ανυπόφορη εκδήλωση, για ακόμη μια φορά έπρεπε να προσποιηθεί και δεν είχε καμία διάθεση να το κάνει.

--//--

    Η Αλίκη Παπαδοπούλου περιφερόταν όλο ενθουσιασμό στους χώρους του διατηρητέου κτιρίου όπου εργαζόταν τους δύο τελευταίους μήνες. Παρόλο που δύο μήνες τώρα εργάζονταν εκεί δεν είχε την ευκαιρία να περιπλανηθεί σε όλο το κτίριο. Είχε προσληφθεί στην ΜΚΟ σαν δικηγόρος και νομικός σύμβουλος κακοποιημένων γυναικών. Είχε πολύ απαιτητική δουλειά αλλά ήταν ακριβώς στο αντικείμενο των σπουδών της και το όνειρο της από τότε που ήταν παιδί, να βοηθάει άλλους ανθρώπους. Το βιογραφικό της ήταν πλούσιο. Απόφοιτος της Νομικής Αθηνών, με μεταπτυχιακό στην εγκληματολογία και ειδίκευση στην έμφυλη βία. Η Ερευνητική της εργασία εκπονήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης με πεδίο έρευνας την έμφυλη βία στις Μουσουλμανικές κοινωνίες με εξάμηνη πρακτική εργασία στο ίδιο ερευνητικό κέντρο στην Κωνσταντινούπολη όπου απέκτησε την κατάλληλη εμπειρία. Όλα αυτά τα προσόντα της εξασφάλισαν την εργασία στην ΜΚΟ (Μη Κυβερνητική Οργάνωση) με την επωνυμία “Κέντρο Αλληλεγγύης Κακοποιημένων Γυναικών”.

    Ήταν ενθουσιασμένη με την εργασία της και κυρίως με την εμπιστοσύνη που της είχε δείξει κυρίως ο Πρόεδρος, ο δικηγόρος Θεοφάνης Καρατζόγλου. Ο θαυμασμός της για αυτόν τον άνθρωπο και για την προσφορά του την έκανε να τον σέβεται απόλυτα, ώστε να παραβλέπει κάποιες απότομες συμπεριφορές του τον τελευταίο καιρό. Θα έχει τρεχάματα ο άνθρωπος σκέφτηκε, εξάλλου έχει αφιερώσει όλη του την ζωή στην συνδρομή στις δύστυχες αυτές γυναίκες, που δέχονται επιβλαβείς πράξεις κατά της αξιοπρέπειας και της ακεραιότητας τους.

    Στην ΜΚΟ που εργάζεται τα περιστατικά που αντιμετωπίζουν καθημερινά έχουν απειλές τέτοιων πράξεων, εξαναγκασμό και στέρηση ελευθερίας, άσκηση κοινωνικού ελέγχου τιμωρίας και «σωφρονισμού» στις γυναίκες που τις υφίστανται.

    Η δουλειά της είναι δύσκολη, γιατί όσο και να προσπαθεί να μην επηρεαστεί από την δυσκολία αυτών των γυναικών, η καθημερινή τριβή μαζί τους κάνει το έργο της πολύ επίπονο, ωστόσο όταν γυρίζει στο σπίτι της νοιώθει πλήρης και ικανοποιημένη με τον εαυτό της, που για ακόμη μια μέρα βοήθησε κάποιον άνθρωπο.

    Η αρχική γνωριμία ήταν με την διοίκηση και στην συνέχεια, είχε άριστη συνεργασία με τις συναδέλφισσες της ψυχολόγους και κοινωνιολόγους και με τις εργαζόμενες στο τηλεφωνικό κέντρο, που είναι το πρώτο βήμα αρωγής και πολύτιμης βοήθειας στην κακοποίηση που καταγγέλλεται.

Στο ισόγειο υπάρχει μια μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων

    Τα γραφεία οι χώροι υποδοχής, οι ξενώνες για βραχύχρονη φιλοξενία για τις γυναίκες αυτές, όλοι οι χώροι είναι απίστευτης αισθητικής πράγμα που βοηθάει πολύ στην ψυχολογία και των εργαζομένων αλλά κυρίως των συμβουλευόμενων γυναικών. Το κτίριο είναι μια αναστηλωμένη «έπαυλη» υψηλής αρχιτεκτονικής. Βρίσκεται στην κορυφή λόφου που δεσπόζει στην πόλη, κτισμένο με πολλές ευρωπαϊκές επιδράσεις. Οι εξωτερικές όψεις, οι εσωτερικοί χώροι με τα υπέροχα παλαιά μαρμάρινα πλακόστρωτα δάπεδα με κεραμικές διακοσμήσεις είναι εντυπωσιακά. Τα κουφώματα και οι πόρτες, ξύλινα χειροποίητα με απίθανα σχέδια αυθεντικά. Ο φωτισμός εσωτερικά και εξωτερικά αναδεικνύει πραγματικά την ομορφιά αυτού του κτιρίου.

    Η Αλίκη είχε την τύχη, όταν ήταν ακόμη μαθήτρια στο Λύκειο πριν αρκετά χρόνια να επισκεφτεί το κτίριο. Είχε μια φιλεναδίτσα συμμαθήτρια και βοηθούσαν την μητέρα της που ήταν αρχιτέκτονας και είχε αναλάβει την αποτύπωση του κτιρίου. Η αρχιτέκτονας τους είχε ξεναγήσει στους χώρους που είχαν υποστεί μεγάλες ζημίες από την εγκατάλειψη και την φθορά του χρόνου. Τότε ονειρεύονταν πως θα μπορούσαν να είναι οι σάλες του σπιτιού γεμάτες κόσμο και όμορφες κυρίες με εντυπωσιακές τουαλέτες σαν τις πριγκίπισσες. Η ιστορία του κτιρίου πολύ ιδιαίτερη. Το κτίριο κατασκευάστηκε το 1924 από Βέλγους Μηχανικούς και Αρχιτέκτονες. Κατασκευάστηκε κατά παραγγελία για να στεγάσει την οικογένεια του βιομήχανου ιδιοκτήτη του εργοστασίου παραγωγής ρεύματος της περιοχής. Το κτίριο έχει τρία επίπεδα και συνολικό εμβαδόν 600 τ.μ. Διαθέτει τουλάχιστον 11 ευρύχωρους χώρους. Στεγασμένες βεράντες και δύο ταράτσες. Εξωτερικά έχει κήπους με παρτέρια και ένα παλιό σιντριβάνι. Το 1941 το κτίριο επιτάχθηκε από τους Γερμανούς εισβολείς και χρησιμοποιήθηκε σαν έδρα της Γερμανικής διοίκησης, της περιβόητης Κομαντατούρ.

Το κέτερινγκ έχει στήσει τα τραπέζια με τα κεράσματα, τα ποτά και τα αναψυκτικά

    Πριν μερικά χρόνια η «Έπαυλις» αγοράστηκε από τον Καρατζόγλου και αναστηλώθηκε για την στέγαση της ΜΚΟ. Στο ισόγειο από την πλευρά της στεγασμένης εισόδου, βρίσκονται οι χώροι υποδοχής και τα γραφεία των εργαζομένων. Στον όροφο στεγάζονται οι χώροι βραχύχρονης φιλοξενίας των συμβουλευόμενων γυναικών, στο υπόγειο που λόγω κλίσης του εδάφους είναι ισόγειο από την πλευρά του κήπου, στεγάζονται οι χώροι της Τραπεζαρίας, της κουζίνας και βοηθητικοί χώροι. Στην Σοφίτα επάνω στην σκεπή, έχει το γραφείο του ο Καρατζόγλου ο Πρόεδρος της ΜΚΟ.

    Στο ισόγειο από την πλευρά του κήπου υπάρχει μια μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων, έκτασης 50 τετραγωνικών μέτρων με έξοδο κινδύνου στον κήπο. Η αίθουσα έχει εννέα τζαμαρίες μεγάλες με παραδοσιακά ξύλινα κουφώματα, με πανέμορφα σχέδια. Στον χώρο αυτό ανατέθηκε από την Διοίκηση της ΜΚΟ στην Αλίκη, η οργάνωση μιας εκδήλωσης βράβευσης του Καρατζόγλου για την κοινωνική του δράση, και πιο συγκεκριμένα, για την συνολική του προσφορά για την προστασία και επανένταξη των κακοποιημένων γυναικών στην κοινωνία. Η τελετή βράβευσης γίνεται από την Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των δύο φύλων, που ανήκει στο Υπουργείο Εργασίας.

    Η συνάντηση με την αυστηρή αλλά και πολύ τυπική Αντιπρόεδρο της ΜΚΟ, Ανδρονίκη Ευγενίδου ήταν πάντα ψαρωτική για την Αλίκη. Την κάλεσε στο επιβλητικό και πάντα λίγο σκοτεινό γραφείο της και της παρέδωσε την λίστα με τις υποχρεώσεις προκειμένου να οργανωθεί μια άρτια εκδήλωση για την βράβευση του Καρατζόγλου για το συνολικό έργο του. Την απονομή της βράβευσης θα κάνει ο Υπουργός εργασίας και θα παρίστανται οι αρχές του τόπου, οι δημοσιογράφοι από τις εφημερίδες και όλα τα τηλεοπτικά κανάλια της χώρας όπως καταλαβαίνεις Αλίκη της είπε αυστηρά η Ανδρονίκη, πρέπει να είναι όλα άψογα εκείνη την βραδιά.

    Η Αλίκη ακόμη νιώθει ένα τρέμουλο όταν θυμάται τις σαφείς και αυστηρές εντολές της.

Φρόντισαν για την εγκατάσταση, την οθόνη, τα μεγάφωνα, όλα υπό έλεγχο

    «Αλίκη, θα βρεις κέτερινγκ που θα αναλάβει τα ποτά και τα κεράσματα των καλεσμένων. Θα κανονίσεις να υπάρχουν καρτελάκια πάνω στα καθίσματα με τα ονόματα όλων των καλεσμένων.

    Η εκδήλωση έχει συγκεκριμένο πρόγραμμα, θα ξεκινήσει με μια ολιγόλεπτη ομιλία που θα κάνω εγώ, για να παρουσιάσω το συλλογικό έργο της ΜΚΟ και θα τονίσω τον πρωταρχικό ρόλο του Προέδρου μας. Στην συνέχεια θα πάρουν τον λόγο δύο καλεσμένες. Είναι δύο γυναίκες που έχουν ευεργετηθεί από την ΜΚΟ και πρωτίστως από τον Πρόεδρο. Έχουν βοηθηθεί και φιλοξενηθεί από την ΜΚΟ και μολονότι δεν κοινοποιούνται τα ονόματα όσων έχουν ευεργετηθεί οι δύο αυτές γυναίκες έχουν μια πιο στενή σχέση με την ΜΚΟ και θα μιλήσουν γιατί πραγματικά το θέλουν, για να εκδηλώσουν την ευγνωμοσύνη τους. Ο Πρόεδρος θα πει δύο λόγια και ο Υπουργός θα κάνει την βράβευση.

    Θα υπάρχει οθόνη προβολής και με το κομπιούτερ θα προβάλλονται εικόνες από την δράση της ΜΚΟ. Θα βρεις ένα τεχνικό για την εγκατάσταση του κομπιούτερ, της οθόνης, της μεγαφωνικής εγκατάστασης και θα αναλάβει την βιντεοσκόπηση και πρακτικογράφο για την καταγραφή της εκδήλωσης. Αυτή είναι η κάτοψη του χώρου για τους τεχνικούς που θα πρέπει να τοποθετήσουν τις υποδοχές ηλεκτρικού ρεύματος για τα μηχανήματά τους, αλλά και για την Αστυνομία που θα φροντίσει για την ασφάλεια των προσκεκλημένων»

    Η Αλίκη έφυγε ενθουσιασμένη αλλά και αγχωμένη από το γραφείο της αντιπροέδρου και στρώθηκε αμέσως στην δουλειά για να οργανώσει την τέλεια εκδήλωση.

--//--

    Μετά από λίγο στο γραφείο της Αντιπροέδρου μπήκαν η Ευδοκία και η Πάμελα. Η Ανδρονίκη όπως πάντοτε είναι ξινή και πολύ αυστηρή και αυταρχική μαζί τους.

    «Καλώς ήλθατε. Γνωρίζω ότι ενημερωθήκατε για την εκδήλωση που πρόκειται να συμμετέχετε. Θέλω να προσέξετε πολύ αυτά που θα σας πω και να ακολουθήσετε τους κανόνες μου κατά γράμμα, αλλιώς ο κύριος Καρατζόγλου δεν θα είναι ευχαριστημένος και ξέρετε πολύ καλά και οι δύο τι γίνεται όταν δεν είναι χαρούμενος. Εδώ σας έχω γράψει δύο λογάκια που θα πείτε. Δεν θα αποκαλύψετε φυσικά τίποτε από την προσωπική σας ζωή και την εργασία σας. Σας έχω αγοράσει και τα ρούχα που θα φορέσετε. Είναι κουστούμια και χαμηλοτάκουνα παπούτσια που είμαι σίγουρη ότι δεν έχετε στην ντουλάπα σας. Το λευκό κουστούμι είναι για την Ευδοκία και το μπλε για την Πάμελα. Τα μαλλιά τραβηγμένα και το μακιγιάζ ελαφρύ παρακαλώ».

    Η Ευδοκία δεν ήθελε με τίποτε να παραβρεθεί σε αυτό το καραγκιοζλίκι για εκδήλωση, όμως έχει εμπλοκή στον φόνο του Γιώργου και η επιμονή της Ανδρόνικης δεν της άφηνε πολλά περιθώρια. Αλλά και τούτο πάλι να τους ορίσει και την ενδυματολογική τους παρουσίαση και μάλιστα με ρούχα που δεν είναι της αρεσκείας τους ήταν εντελώς εξωφρενικό, δεν είχε όμως επιλογή έπρεπε να φορέσει το προσωπείο της καλής συμβουλευόμενης και να παραστεί.

--//--

    Η Αλίκη έχει φροντίσει με κάθε λεπτομέρεια ό,τι αφορά την εκδήλωση. Από νωρίς το απόγευμα μαζί με τον Σωτήρη, τον τεχνικό των κομπιούτερ, φρόντισαν για την εγκατάσταση, την οθόνη, τα μεγάφωνα, όλα υπό έλεγχο. Ο Σωτήρης είναι ένας πολυτάλαντος στον τομέα του τεχνικός, είναι ο καλύτερος που θα μπορούσε να βρει.

    Το κέτερινγκ έχει στήσει τα τραπέζια με τα κεράσματα, τα ποτά και τα αναψυκτικά. Οι καρέκλες με τα ονόματα των καλεσμένων όλα στην θέση τους.

    Η ώρα πλησιάζει. Τα φώτα όλα αναμμένα. Οι φωτογράφοι έχουν στήσει τις κάμερες έξω από την είσοδο στο κτήριο.

    Η Αντιπρόεδρος βρίσκεται στην είσοδο του κτιρίου από την πλευρά του παρκινγκ για να υποδεχθεί τους καλεσμένους. Ο Πρόεδρος πίνει ένα ουίσκι για να χαλαρώσει στην είσοδο της αίθουσας εκδηλώσεων.

    Σιγά σιγά έρχονται οι προσκεκλημένοι. Ο Περιφερειάρχης, ο Αντιπεριφερειάρχης, η Δήμαρχος και ο Αστυνομικός Διευθυντής μαζί με τον Υπαστυνόμο που πονοκεφάλιασε για την ασφαλή προσέλευση των αρχών και ελέγχει αν όλα βαίνουν καλώς.

    Ο Γιώργος Παπαδόπουλος που τόσες μέρες πάει και έρχεται στον χώρο για αυτή την άτιμη την ασφάλεια του υπουργού, πρώτη φορά έκπληκτος παρατηρεί το κτίριο.

    «Άλκη, κοίτα το κτίριο έχει δύο τριγωνικές σκεπές; Μία αριστερά της εισόδου στο ισόγειο και μία στην σοφίτα.»

    «Έχεις δίκιο τελικά τι γίνεται όλα τα κτήρια που σχετίζονται με τον Καρατζόγλου έχουν τριγωνικές σκεπές;»

    Ο Γιώργος Παπαδόπουλος χαιρετάει την Αντιπρόεδρο και λίγο πριν μπει στην αίθουσα μένει στήλη άλατος.

    «Κύριε Γιώργο τι ευχάριστη έκπληξη λέει η Αλίκη.»

    «Αλίκη μου τι κάνεις; Πώς βρέθηκες εδώ; Από την Κωνσταντινούπολη έχω να σε δω!»

    Η Αλίκη εξηγεί εν τάχει τι δουλειά κάνει στην ΜΚΟ και σπεύδει να ταχτοποιήσει τελευταίες λεπτομέρειες που παρατηρεί τελευταία στιγμή.

    Ο Γιώργος Παπαδόπουλος είναι σοκαρισμένος με τον ερχομό της Αλίκης θυμάται πόσο τον είχε εντυπωσιάσει η ακεραιότητα του χαρακτήρα της και η αστείρευτη όρεξη της να βοηθήσει όλο τον κόσμο αν είναι δυνατό. Εκείνη την στιγμή και καθώς μπαίνει στη κεντρική αίθουσα αντικρίζει την Ευδοκία. Την πλησιάζει με ένα ζεστό χαμόγελο και της προτείνει να της φέρει ένα ποτό. Επιστρέφοντας της λέει.

    «Ευδοκία γεια σου. Θέλω να ξέρεις ότι έχω σκεφτεί πολύ όλο αυτό το διάστημα την υπόθεση μας και δεν σε θεωρώ ύποπτη για τον φόνο του μπασκετμπολίστα. Θέλεις πραγματικά να με βοηθήσεις στην εύρεση του δολοφόνου; Γιατί δεν θα σου κρύψω ότι βρίσκομαι σε αδιέξοδο».

    «Μα φυσικά, είμαι στην διάθεσή σας. Θέλω να σας μιλήσω και για μια πρόσφατη ανακάλυψη που έκανα, αλλά τώρα δεν είναι η στιγμή βλέπετε είμαι επίτιμη καλεσμένη και πρέπει να πάω δίπλα στην κύρια Ανδρονίκη».

    Μέσα στην αίθουσα ο νεαρός δημοσιογράφος Δημοσθένης Μπέλλας με την κάμερά του παρακολουθεί και καταγράφει τα πάντα. Εργάζεται σε ένα μικρό και τοπικό κανάλι, αλλά έχει στόχο να γίνει γνωστός για την δουλειά του και να βρει εργασία σε κεντρικό κανάλι. Τρέφει την ελπίδα ότι όλο και κάποιο κουτσομπολιό θα τσιμπήσει για τον ‘Mr perfect’ κύριο Καρατζόγλου.

    Έρχεται ο υπουργός, συνοδευόμενος από την φρουρά του και τον Καρατζόγλου. Όλοι χειροκροτούν και η εκδήλωση ξεκινάει. Η Ανδρονίκη Ευγενίδου παρουσιάζει συνοπτικά το έργο της ΜΚΟ. Τις στατιστικές με τις κακοποιήσεις και τους τραγικούς αριθμούς που διαρκώς αυξάνονται. Η δράση της ΜΚΟ είναι σημαντικότατη, γιατί υποστηρίζει εκατοντάδες γυναίκες, τις βοηθάει να επανενταχθούν στην κοινωνία, στην εύρεση κατοικίας και εργασίας εφόσον δεν εργάζονται.

    Όλα αυτά με την αμέριστη συμπαράσταση του Προέδρου, που καθημερινά διαθέτει την ζωή του και την περιουσία του για τους σκοπούς της ΜΚΟ.

    Στην συνέχεια παρουσιάζει τις δύο ομιλήτριες, που η ΜΚΟ είναι πάντοτε ανοικτή γι αυτές.

    Η Ευδοκία πρώτη αναφέρει πως αποτελεί εξαίρεση, διότι η ίδια δεν έχει κακοποιηθεί, αλλά έχει φιλοξενηθεί από παιδάκι μαζί με την μητέρα της που είχε κακοποιηθεί από τον πατέρα της. Όμως όταν έχασε την μητέρα της, η ΜΚΟ την φρόντισε και οικονομικά αλλά και ηθικά, φροντίζοντας να βρεθεί ανάδοχη οικογένεια που ανέλαβε την ανατροφή της και το μεγάλωμά της σε ασφαλές περιβάλλον. Ο Καρατζόγλου προσωπικά φρόντισε για τις σπουδές της και την επαγγελματική της αποκατάσταση.

    Η Πάμελα ευχαρίστησε την ΜΚΟ και προσωπικά τον Πρόεδρο, που στην ηλικία των 19 ετών, κακοποιήθηκε από τον πατριό της. Η μητέρα της αδιαφόρησε και την έδιωξε από το σπίτι. Βρήκε καταφύγιο στην ΜΚΟ και με την προσωπική οικονομική βοήθεια του Καρατζόγλου σπούδασε και βρήκε εργασία.

    Τέλος ο Καρατζόγλου παίρνει τον λόγο. Ευχαριστεί για την μεγάλη τιμή της επιβράβευσης του κοινωνικού του έργου. Τονίζει ότι η επιτυχία οφείλεται στην συλλογική προσφορά όλων των συντελεστών της ΜΚΟ. Στο video wall παρουσιάζονται παράλληλα οι εγκαταστάσεις της ΜΚΟ και το ανθρώπινο δυναμικό, καθώς και οι εκδηλώσεις θεατρικές, μουσικές, αγορές προϊόντων, που γίνονται για την ενίσχυση της ΜΚΟ από ομάδες πολιτών του τόπου.

    Ο υπουργός χαμογελαστός ανεβαίνει στο βήμα απονέμει την βράβευση και μόλις κάθεται στην καρέκλα του, ξαφνικά σβήνουν τα φώτα. Μια κραυγή ακούγεται και τα πάντα σκοτεινιάζουν για λίγα δευτερόλεπτα και μόνο στην οθόνη προβάλλεται ένα μήνυμα.

    «Η ΜΚΟ ΤΟΥ ΚΑΡΑΤΖΟΓΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΒΙΤΡΙΝΑ. Ο ΚΑΡΑΤΖΟΓΛΟΥ ΕΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΥΤ ΟΣΜΑΝΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ»

    Τα φώτα ενεργοποιούνται πάλι και επικρατεί πανικός και ακούγεται η φωνή της Αλίκης που καλεί σε βοήθεια. Ο Σωτήρης κτυπήθηκε στο κεφάλι. Ο Υπουργός και οι επίσημοι προσκεκλημένοι φυγαδεύονται με ασφάλεια από την έξοδο κινδύνου. Ο Άλκης με τον Γιώργο Παπαδόπουλο απομακρύνουν τους δημοσιογράφους από την αίθουσα και ξεκινούν την έρευνα. Το ΕΚΑΒ παραλαμβάνει τον Σωτήρη που συνέρχεται και τα έχει χαμένα.

--//--

    Το πρωί νωρίς ο Αστυνομικός Διευθυντής καλεί στο γραφείο του την Φρόσω.

    «Φρόσω έλα γρήγορα σε παρακαλώ, έκανα καφέ και για τους δύο μας. Από σήμερα θα ασχοληθείς μόνο με τα χθεσινοβραδινά γεγονότα και θέλω κάθε πληροφορία για τα ονόματα όσων αναφέρθηκαν στην καταγγελία που έγινε με τόσο εντυπωσιακό τρόπο. Κάλεσε σε παρακαλώ όλους τους συναδέλφους στην αίθουσα συσκέψεων διότι έχουμε να λύσουμε πολύ σοβαρά ζητήματα τώρα αμέσως Φρόσω.»

    Σύντομα συγκεντρώθηκαν όλοι και ο Αστυνομικός Διευθυντής πήρε τον λόγο.

    «Κύριοι συνάδελφοι τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά, πρέπει να λύσουμε την υπόθεση εμείς. Δεν πρέπει να φανούμε υποδεέστεροι του Τμήματος της Περιφέρειας δεν θα δεχτώ με τίποτα να μας πάρουν την υπόθεση μέσα από τα χέρια μας. Έχουμε και λέμε.

    Ποιος διάολος προκάλεσε τον πανικό;

    Ποια είναι η Ελένη Παπαδοπούλου, πότε και πώς πέθανε;

    Ποιος είναι ο Μεσούτ Οσμάνογλου και πώς συνδέεται ο φόνος του (αν υπήρξε) με του μπασκετμπολίστα;»

    Εκείνη την ώρα ο Ντετέκτιβ Ίκαρος Αντωνίου ζητάει τον λόγο και αναφέρει ότι ο πατέρας του ήταν αστυνομικός πριν χρόνια και ερεύνησε την υπόθεση της αυτοκτονίας της Ελένης Παπαδοπούλου. Ωστόσο ήταν αυτοκτονία; Οπότε το ερώτημα που προκύπτει είναι πώς συνδέεται με τους άλλους δύο φόνους; Ίσως το υλικό που υπάρχει στο αρχείο να είναι διαφωτιστικό, ο Ίκαρος με τον Άλκη αναλαμβάνουν να ψάξουν στο αρχείο. Η Φρόσω γκουγκλάρει το όνομα του Μεσούτ Οσμάνογλου μήπως καταφέρει να βρει την άκρη του νήματος και διαπιστώνει ότι δολοφονήθηκε πριν μερικούς μήνες στην Κωνσταντινούπολη.

    «Επομένως έχουμε μία αυτοκτονία και δύο φόνους και καλούμεθα να βρούμε πώς συνδέονται με τον Καρατζόγλου», λέει γεμάτος απορίες ο αστυνόμος.

    Ξαφνικά στον διάδρομο έξω από την αίθουσα ακούγονται δυνατές φωνές. Βγαίνει έξω ο Γιώργος Παπαδόπουλος ανήσυχος να δει τι συμβαίνει. Ο Καρατζόγλου εμφανίζεται έξαλλος και απειλεί ότι θα πάρουν όλοι μετάθεση στον Έβρο αν δεν βρεθεί άμεσα ο υπεύθυνος για το χθεσινό φιάσκο. Ο Γιώργος Παπαδόπουλος αρπάζει από το χέρι τον Καρατζόγλου και τον συνοδεύει στο γραφείο του. Του ζητάει να καθίσει και ψύχραιμα του λέει.

    «Μην προκαλείς με τις φωνές σου γιατί με τον τρόπο αυτό μόνο ύποπτος μπορείς να θεωρηθείς. Αν χρειαστεί θα σε καλέσουμε να καταθέσεις.»

    Ο Καρατζόγλου με την ιδιότητα του δικηγόρου καταθέτει μήνυση κατά αγνώστων για τα χθεσινό βραδινά γεγονότα.

--//--

    Η Ευδοκία το πρωί ξυπνάει προβληματισμένη. Καλεί στο τηλέφωνο την γιαγιά Στεργιάνα και της ζητάει να βρεθούν για καφέ στην πλατεία. Συναντιούνται μετά από λίγο και της αναφέρει τα χθεσινό βραδινά γεγονότα.

    «Αλήθεια γιαγιά πώς εμπλέκεται η μαμά μου με τον Καρατζόγλου;»

    Η Στεργιάνα μένει εμβρόντητη.

    «Άκου, πρέπει να σου πω πράγματα που δεν γνωρίζεις. Ο παππούς σου και ο πατέρας σου ήταν αστυνομικοί, όχι όμως καθαροί. Ο πατέρας σου εμπλέκονταν με εμπόριο ναρκωτικών, συνελήφθη και ο Καρατζόγλου ανέλαβε την υπεράσπιση του και τελικά την έβγαλε καθαρή και δεν φυλακίστηκε. Για να μην προκληθεί σάλος τέθηκε σε αργία με αποτέλεσμα να έχει οικονομικά προβλήματα, να το ρίξει στο ποτό και ξυλοφόρτωνε την μητέρα σου. Εσύ ήσουν περίπου επτά χρονών. Μία και μοναδική φορά που βρέθηκες σε ένα τέτοιο επεισόδιο ήταν αρκετό για να εγκαταλείψει η μητέρα σου την οικογενειακή εστία. Σε πήρε μαζί της και σας βοήθησε ο Καρατζόγλου. Ο πατέρας σου έφυγε στο εξωτερικό και η μητέρα σου για καιρό δούλευε στο σπίτι του Καρατζόγλου, βοηθούσε στις δουλειές του σπιτιού και τους μαγείρευε καθημερινά. Χωρίς να το θέλει, άκουσε τον Καρατζόγλου στο τηλέφωνο να ανακατεύεται με το εμπόριο ναρκωτικών από την Κωνσταντινούπολη. Έκανε το λάθος και τον απείλησε ότι θα τον καταγγείλει στην αστυνομία. Τότε έγινε η απαγωγή σου προφανώς από ανθρώπους του Καρατζόγλου για να κλείσουν το στόμα της μητέρας σου. Η Ελένη δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση και αυτοκτόνησε. Οι απαγωγείς μετά από μερικές ημέρες σε απελευθέρωσαν και ο Καρατζόγλου μαζί με την Ανδρονίκη σε φιλοξένησαν μέχρι να βρεθεί ανάδοχη οικογένεια. Η Ανδρονίκη μας γνώριζε και φρόντισε να αναλάβουμε εμείς το μεγάλωμά σου μιας και υπήρχε και η συγγένεια. Για εμάς που είχαμε δύο παιδιά περίπου στην ηλικία σου, δεν ήταν δύσκολο να σε φροντίσουμε.»

--//--

    Η Ευδοκία προβληματίστηκε με όσα έμαθε από την Στεργιάνα. Φοβήθηκε πως ίσως και να βρίσκεται σε κίνδυνο. Τηλεφώνησε τον Γιώργο Παπαδόπουλο τον Αστυνομικό Διευθυντή και το απόγευμα συναντήθηκαν στις κερκίδες της αμφιθεατρικής διαμόρφωσης του χώρου απέναντι από την Συναγωγή.

    Αφού του αφηγήθηκε την συζήτηση που είχε με την Στεργιάνα, του εκμυστηρεύτηκε πώς βρέθηκε η κασέτα του Μεσούτ Οσμάνογλου στην τσάντα της στην Κωνσταντινούπολη και τελικά άρχισε να αναρωτιέται μήπως δεν ήταν τυχαίο το γεγονός αυτό. Η κασέτα όμως έχει εξαφανιστεί και δεν γνωρίζει πού βρίσκεται. Είναι σίγουρη όμως ότι την είχε στην τσάντα της το βράδυ που πήγε για τελευταία φορά στον Παπαδόπουλο.

    Τέλος αναφέρθηκαν στην χθεσινό βραδινή εκδήλωση. Του εξήγησε ότι δεν ήθελε να παραβρεθεί, αλλά δεν μπορούσε να αρνηθεί.

    Ο Γιώργος της έθεσε το ερώτημα.

    «Ευδοκία ποια είναι η γνώμη σου για την Ανδρονίκη;»

    «Η Ανδρονίκη είναι πολύ αυστηρή με όλους, το προσωπικό της ΜΚΟ και τις συμβουλευόμενες. Σίγουρα με τον τρόπο της προστατεύει τον Καρατζόγλου. Είναι τα μάτια του και τα αυτιά του εκεί μέσα. Γνωρίζει τα πάντα χωρίς ο ίδιος να εμφανίζεται.»

    «Γιώργο – μου επιτρέπεις να σε λέω έτσι – θέλω να σου εκμυστηρευτώ και κάτι ακόμη πολύ σημαντικό. Στο υπόγειο της Στεργιάνας, μέσα σε μια κρύπτη χθες, νωρίς το απόγευμα, βρήκα ένα κασελάκι. Δεν είχα τον χρόνο για να σπάσω την κλειδαριά του, διότι έπρεπε να πάω να ντυθώ για να παραστώ στην εκδήλωση»

    «Είπαμε από εδώ και στο εξής θα ερευνούμε μαζί ό,τι αφορά την υπόθεση. Πάμε να εξερευνήσουμε το υπόγειο της Στεργιάνας».

--//--

    Η Στεργιάνα τους υποδέχεται με χαρά. Όταν όμως η Ευδοκία της ζητάει να πάνε με τον Γιώργο Παπαδόπουλο μαζί στο υπόγειο, προσπαθεί απεγνωσμένα να το αποτρέψει. Τους προτείνει κέρασμα, σπιτική πίτα, σοκολατένιο κορμό μωσαϊκό, οτιδήποτε για να αποτρέψει την κάθοδο στο υπόγειο της Ευδοκίας μαζί με τον Γιώργο Παπαδόπουλο. Όμως και οι δύο είναι αποφασισμένοι. Κατεβαίνουν την σκάλα και βρίσκουν το κασελάκι. Ο Γιώργος εύκολα παραβιάζει την κλειδαριά. Το ανοίγουν με περιέργεια και βρίσκουν ένα γαλάζιο μωρουδιακό ρούχο, ένα φυλαχτό με τα αρχικά Ι. Α. και ένα παλιό σημείωμα. Το ξεδιπλώνουν και διαβάζουν.

    “Αγαπημένο μας αγοράκι, οι συνθήκες με τις οποίες σε αφήνουμε για να φύγουμε είναι τραγικές. Ελπίζουμε να επιστρέψουμε σύντομα και να μην χρειαστεί να διαβάσεις αυτό το γράμμα. Όμως αν προκύψει κάτι θέλουμε να ξέρεις πως πέρα από την απέραντη αγάπη που τρέφουμε για εσένα, σου αφήνουμε ένα μικρό θησαυρό που μπορεί να σου εξασφαλίσει μια άνετη ζωή. Τον θησαυρό αυτό θα τον βρεις με την βοήθεια ενός χάρτη που εμπιστευτήκαμε στην οικογένεια Τόσκα. Ο χάρτης θα σε οδηγήσει στο κτίριο που έχουμε κρύψει τον θησαυρό. Εκεί η τριγωνική στέγη δίνει μια σκιά σαν βέλος. Το βέλος που σχηματίζεται κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο, κάνει το δάπεδο να λαμπυρίζει. Ανάμεσα στις μαρμάρινες πλάκες υπάρχουν κεραμικές διακοσμήσεις. Κάτω από το κεντρικό σχέδιο της κεραμικής διακόσμησης πρέπει να σκάψεις για να βρεις τον θησαυρό.

    Με απέραντη αγάπη οι γονείς σου Δαβίδ και Σάρα Αρών.

    Θα θέλαμε να πάρεις το όνομα του παππού σου Ιωσήφ Αρών. Το φυλακτό που σου δίνουμε ήταν του παππού σου και έχει χαραγμένα τα αρχικά του ονόματός του”.

    Ο Γιώργος όπως επεξεργάζεται το κασελάκι ξαφνικά από την κάτω πλευρά του πέφτει ένα χωμένο σημείωμα μια μικρή χαραμάδα του κουτιού.

    Ευδοκία κοίτα! Ένα νεότερο σημείωμα μέσα σε ένα φακελάκι που γράφει, “για την Ευδοκία”. Τα μάτια τους έλαμψαν από απορία. Το ανοίγουν με αγωνία.

    “Αγαπημένη μου Ευδοκία, αν διαβάσεις αυτό το μήνυμα, σημαίνει πως δεν είμαι ζωντανός. Ξέρω τον λόγο για τον οποίο με προσέγγισες. Και εγώ για τον ίδιο λόγο σε πλησίασα. Στην πορεία όμως σε αγάπησα, μολονότι δεν έπρεπε διότι είμαστε συγγενείς. Η φυσική σου γιαγιά, η μητέρα του πατέρα σου, που ονομάζεται Δόξα Παπαδοπούλου και μέχρι σήμερα που σου γράφω ζει στην Θεσσαλονίκη, είναι αδελφή του φυσικού μου πατέρα, του Ιωσήφ που αναφέρεται στο σημείωμα της Σάρας και του Δαβίδ που προέκυψε να ονομαστεί Γιώργος Παπαδόπουλος από την οικογένεια που τον μεγάλωσε. Η Δόξα Παπαδοπούλου είναι η μόνη από την οικογένεια Αρών που επιβίωσε στο Άουσβιτς, φυγαδεύτηκε μέσα από το στρατόπεδο και δόθηκε σε ανάδοχη οικογένεια.

    Αυτός ο θησαυρός ανήκει πλέον σε εσένα. Αν τον συνδέσεις με τον χάρτη που ήδη έχεις και με την κασέτα που σου άφησε ο φίλος μου Μεσούτ Οσμάνογλου, είμαι σίγουρος πως θα βρεις τον θησαυρό που σου ανήκει δικαιωματικά.

    Πάντα δικός σου Γιώργος Παπαδόπουλος”.

    Τέλος 8ου κεφαλαίου.

    Τη σκυτάλη παίρνει ο Ανδρέας Μαρολαχάκης

    Σημείωση ιστολογίου: Η παραπάνω ιστορία είναι προϊόν μυθοπλασίας. Πρόσωπα και γεγονότα είναι πέρα για πέρα φανταστικά. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.