Γράμμα από την Κύπρο. Παραπανήσια Έγνοια. Ποίημα

Του Βασίλη Χαραλάμπους

Ακόμη στ’ ακρόγιαλο

οι δυό γεροψαράδες

ιχθύες αγρεύουν.

Στα σχοινοδίκτυα τρύπες πάμπολλες

τις έγνοιες δεν κρατούνε

αρμοί 'ναι που μαζεύουνε

τους λιγοστούς ιχθύες.

(Ψαράδες - Πίνακας του Βάσου Γερμενή)

Ο Όλπις μακρυκάλαμο

και πετονιά ο Ασφαλίων.

Σμικροί κι οι καλαθίσκοι τους

ολίγα ψάρια να χωρούνε.

Είναι κι η λέμβος παλαιά

το γήρας παραβγαίνει.

Με βρύα ο Όλπις

μικρό στρωσίδι φτιάχνει

κι ο Ασφαλίων την πλεκτή καλύβα.

Κι είν’ αλήθεια πως μονάχα ολίγες έγνοιες

μπορετό είναι να χωρέσει

τούτο το ψαθοπροσκέφαλο.

Με τέτοιο στρωσίδι φτωχικό

και η νυχτιά μικραίνει.

Αλήθεια πόσες έγνοιες να χωρά

τούτο το ψαθοπροσκεφάλι;

Την έγνοια στο κύμα αφήσανε

παράξενα φλοισβίζει.

Και συλλογιούμαι πως καταντήσαμε

με την περίσσια έγνοια

θύρες δεκαδύο να’χουμε

και κύνες δεκαπέντε

για του περίσσιου πλούτου την αιτία.

Γύρωθε γείτονες πολλοί

το σπίτι βλέπεις αψηλό

κι έγνοιες πολλές γινήκαν.

Και συλλαβίζω περίεργα

αντάμα με την παραπανήσια έγνοια

πως τα δίχτυα πάμπολλες

τις έχουνε τις τρύπες

τούτες τις έγνοιες δεν κρατούν

κι αρμοί 'ναι που μαζεύουν

τους λιγοστούς ιχθύες.

.

* Πάρθηκαν και στοιχεία από το  περιστατικό με τον Ασφαλίωνα και τον Όλπι από ποιητικό του Θεόκριτου «Αλιείς»