Γράμμα από την Κύπρο. Ίσαμε ν' ανέβει

Του Βασίλη Χαραλάμπους

Τέσσερα ποιήματα

Ίσαμε ν' ανέβει

_______

Καθώς

ανηφορίζει

στις απάνω γειτονιές

αραδιάζει στις αυλές

με τ΄ανθισμένα λούλουδα

τους τόσους καημούς του.

Ίσαμε ν΄ανέβει

στο ξωκλήσι τ' Άη Λια

ετούτος

ο άγνωρος διακονιάρης

για λίγο ξέφωτο

στην πολύπικρη βιοτή του.

Λίγες δρασκελιές

ακόμα

και θ' ανταμώσει

με τους ήχους

του παπά καλόγερου

αψηλά στον Άη Λια.

Στο δενδρί ξεχασμένο

_________

Γοργοπέρασμα

από το μεγάλο δρυμό

κι' άξαφνα

το σύδενδρο

γιόμισε με μύριες ηλιαχτίδες

στη σκλάβα γη της Λαπηθέας

“κτίσμα Λακώνων και Πραξάνδρου”

κατά πως ξηγά ο Στράβων εκείνος.

Μονοπάτια

που ξέρουν να πλαταίνουν παράξενα

με τα τόσα τιτιβίσματα.

Καταντίκρυ στον αιγιαλό

θαλασσομαχεί ακόμη ο μαΐστρος.

Καταμεσής

στους ανθισμένους ασπάλαθους

ξεπηδά θαρρείς

τ' Άη Ευλάλιου

η βυζαντινή εκκλησιά.

Και κάθε στερνή σκέψη

ταγάρι στο δενδρί ξεχασμένο

πλουμίδι αλλιώτικο

ίσαμε κείνο

π' αργινό φαντάζει.

Μετρημός

_____

Στην πλατανιά

κι' η κάθε σπιθαμή

το μετρημό της έχει

από τούτα

τα ολόλευκα γεροντάκια

Ποτές δεν θάχε επιστρέψει

____________

Στις κάθε του κόσμου σειρήνες

προσταγή μεγάλη να δώσουμε

στο κατάρτι γερά να μας δέσουν

γιατί συλλογιέμαι

πως ο Οδυσσέας εκείνος

αν ξεθάρρευε έστω και λίγο

στις δυνάμεις τις δικές του

μοναχά να πιστέψει

σίγουρος για τούτο είμαι

στην Ιθάκη που ποθούσε τόσο

ποτές δεν θάχε επιστρέψει.