Γράμμα από τη Θεσσαλονίκη. Η πόλη μου η Θεσσαλονίκη και το βιβλίο μας.

Της Ανατολής Μελίδου

     Εισήγηση κατά την παρουσίαση του βιβλίου "Στείλε μου Γράμμα..." στις 19/12/18, στο cafe-Bazaar, στη Θεσσαλονίκη.

     Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που ξανασυνάντησα τον Παντελή, αυτά τα τελευταία χρόνια... "Εναν άνδρα, που αποφασίζει, σε μεγάλη ηλικία, να μεταναστεύσει απο την αγαπημένη του πόλη, τη Βέροια, σε χώρα του εξωτερικού. Που νιώθει την ανάγκη να αποχαιρετήσει την πόλη και τη γειτονιά που μεγάλωσε..." όπως διαβάζουμε και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου μας...

     Οντας απο προσφυγική οικογένεια και μεγαλώνοντας με ιστορίες για την "πατρίδα", έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία, απέναντι στις έννοιες "μετανάστευση", πατρίδα, πρόσφυγες, οικονομικοί και πολιτικοί μετανάστες, εσωτερική μετανάστευση...

     Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κοζάνη, περνούσα τα καλοκαίρια μου στην Βέροια, έζησα για δύο χρόνια στην Αθήνα (περίοδος επταετίας, πολιτικοί μετανάστες)...

     Θεωρούσα κάθε πόλη, πόλη μου, ξέροντας όμως, ότι σε καμία δεν θα έμενα για πάντα...

     Οταν πρωτόρθα στην Θεσσαλονίκη, ήμουν γύρω στα δεκαεπτά... δεν ξανάφυγα... είπα σ' αυτήν την πόλη θέλω να ζήσω... και έτσι έκανα...

     Την πρώτη μου χρονιά στην πόλη, θυμάμαι ότι μονο περπατούσα... Εκανα κι άλλα πράγματα βέβαια, πρωτοετής φοιτήτρια, κι όλα ήταν καινούργια... Η πόλη όμως ήταν η μεγαλύτερη μου ανακάλυψη... ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά... και έτσι παρέμεινε...

     Αγαπώ να περπατώ στην πόλη μου... αγαπώ να την ανακαλύπτω... να βρίσκω τις κρυμμένες γωνιές της, το παρελθόν το Εβραικό, το Οθωμανικό, το Βυζαντινό, το Ρωμαϊκό...

     Είναι μια πόλη ανεξάντλητη...

     Αγαπώ την πόλη μου όλες τις εποχές, όλες τις ώρες... Αγαπώ τους ποιητές της, τους λογοτέχνες της... διαβάζω ξανά και ξανά κείμενα που έχουν γραφτεί γι' αυτήν, λες και τα βλέπω για πρώτη φορά...

----

     Είμαι πολύ χαρούμενη που συμμετέχω σ'αυτό το βιβλίο. Θεωρώ πως άτυπα έστω, είμαστε μία ομάδα... πιστεύω στην δυναμική των ομάδων... πιστεύω πως μόνο μέσα από ομάδες μπορούμε να έχουμε κάποιες νίκες, μικρές έστω, αλλά νίκες, που ίσως μας πάνε λίγο ψηλότερα...

------------

     Συμμετέχω στο βιβλίο με δύο ιστορίες. Η πρώτη ιστορία για τον παππού μου, έχει δύο μέρη... το πρώτο μέρος αναφέρεται στην παιδική μου ηλικία με τον παππού στην Βέροια. Στο δεύτερο μέρος της ιστορίας, είμαστε μεγαλύτεροι και περιλαμβάνει και μιά επίσκεψη του παππού στην Θεσσαλονίκη.

     Η δεύτερη ιστορία μου, είναι μία ιστορία αγάπης... διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μου, ένα κρύο και βροχερό απόγευμα (όπως το σημερινό) στα εξωτερικά ιατρεία ενός νοσοκομείου της πόλης μας... είναι μία ιστορία αγάπης απο αυτές που μας ζεσταίνουν την καρδιά, και μας κάνουν λίγο καλύτερους ανθρώπους...

--------------

     Κλείνοντας θέλω να πω, πως όλοι μας βάλαμε ένα κομματάκι της ψυχής μας σ'αυτό το βιβλίο... πως προσεκτικά ακουμπήσαμε αγαπημένες μας αναμνήσεις...

     Αν έστω και μία απο τις ιστορίες μας σας συγκίνησε, τότε σημαίνει ότι κάτι καταφέραμε.

     Ευχαριστώ.