Του Βασίλη Χαραλάμπους
Τέσσερα Ποιήματα
Κάπως
έτσι
_______
Ο
ήλιος
σιωπηλός
και πάλι
σκιαγραφεί
τους
διαβάτες
στο
ξέφωτο .
Παρέκει
τα
δένδρα
ανέμελα
καρπίζουν
αφημένα
στο
μόνο πράγμα
που
είναι μαθεμένα να φτιάχνουν
κι΄ολοτρίγυρα
το
φεγγάρι παραμονεύει
λαφροπατώντας
και
κείνο
τάχα
τον ήλιο ν΄αντιγράψει
για
τους διαβάτες
που
θα ξωμείνουν να νυχτοπορούν.
Κάπως
έτσι
και
στη δικιά μας βιοτή
ένα
φεγγάρι
πάντα
παραμομεύει
στη
νυχτιά ν΄αντιγράψει
Στον
ίσκιο του
________
Ο
μισογκρεμισμένος τοίχος
σίγουρα
τώρα θάναι αφύλακτος
μόνο
τα παιδά της γειτονιάς θάρχονται
για
να παίξουν κρυφτούλι.
Κι
αυτός
τόσα
χρόνια μισεμού
νάρχεται
τις καλοκαιριάτικες μέρες
να
κάθεται στον ίσκιο του.
Φευγατίζοντας
_______
Σε
μια στενή λωρίδα γης
ο
κάματος
κάπως
έτσι
σε
κείνο το νησί Κοπίδι
στη
μακρινή Ασία
κι΄έμενα
να διαπορώ ακόμα
για
κείνο το τυφλό κορίτσι
πούξερε
περίεργα να κεντά
κι΄ας
παραφύλαε ακόμη
της
Σούντας το μεγάλο ρήγμα
για
τ΄αλλόκοτο ξέσπασμα.
Και
το κορίτσι εκείνο
συνέχισε
ήρεμα
τόσο να κεντά
της
ελπίδας τόσα λούλουδα
φευγατίζοντας
τούτη την άλλη ευωδιά
στις
πονεμένες γειτονιές.
Κείνο
το ζύγωμα
_________
Αχάραδα
καρπολογώ
το
νοσταλγικό μειδίαμα
των
γλάρων
στην
προκυμαία
από
κείνο το ζύγωμα του τρικάταρτου
με
σφουγγαράδες γιομάτο .
Παραύστερα
ο
κάθε τολμητής
σιωπηλά
χωμένος
στης
μάνας την αγκαλιά
που
τον κρατεί θαρρείς
παντοτεινά
να μείνει.
No comments:
Post a Comment